اختلال پنیک زندگی افراد را مختل می کند چون ممکن است در هر زمان و مکانی رخ دهد. افراد مبتلا به اختلال پنیک امکان رانندگی کردن و برخی دیگر از فعالیت های روزانه را ندارند.
به گزارش خط سلامت در این مطلب علل اختلال پنیک و انواع راه های درمانی آن بررسی شده است که در قدم اول فرد باید به روانشناس بالینی مراجعه کند.
اختلال پنیک
در حالی که علل دقیق پنیک مشخص نیست، آنچه محققان می دانند این است که اختلال پنیک گاهی اوقات در خانواده ها ایجاد می شود.
به عنوان مثال، یک فرد مبتلا به اختلال وسواس فکری-اجباری با قطع برنامه یا اجبارش دچار حمله پنیک می شود. افرادی که با فوبیای خاص دست و پنجه نرم می کنند مستعد حملات پنیک هستند. فردی با ترس شدید از ارتفاع (آکروفوبیا) در یک آپارتمان پنت هاوس دچار حمله پنیک می شود.
برای فردی که دارای اختلال اضطراب فراگیر (GAD) است، وضعیتی که با ترس یا نگرانی شدید مشخص می شود، اضطراب بی پایان به یک حمله پنیک تبدیل می شود.
افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شیوع بیشتری در اختلال پنیک دارند. بیماری یا حوادث آسیب زا احتمال حملات پنیک را افزایش می دهد.
درمان اختلال پنیک
حملات پنیک و اختلالات پنیک پس از شناسایی علت زمینه ای قابل درمان هستند.
درمان شناختی رفتاری (CBT)
افکار باعث احساسات و رفتارها می شود، نه چیزهای بیرونی، مانند افراد، موقعیت ها و رویدادها. انجمن ملی درمانگران شناختی-رفتاری می‌گوید که مزیت این درمان این است که می‌توان طرز فکر را تغییر داد، حتی اگر شرایط تغییر نکند. CBT بر تعیین الگوهای فکری و رفتاری مسئول حفظ یا ایجاد حملات پنیک تمرکز دارد.
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)
این شکلی از شناخت درمانی است که بر روان درمانی فردی و آموزش مهارت های گروهی برای کمک به افراد برای یادگیری مهارت ها و استراتژی های جدید از جمله ذهن آگاهی و تحمل پریشانی برای مدیریت اضطراب و هراس تاکید دارد.
به گفته انجمن روانشناسی آمریکا، درمانگرانی که DBT را تمرین می کنند، هدف شان ایجاد تعادل بین اعتبار سنجی و تغییر از طریق ارتباط شفاف با پذیرش هویت مشتری و چالش هایی است که مراجع با آن مواجه است و در عین حال به او کمک می کند تا مهارت های جدیدی را برای بهبود احساسات بیاموزد. تنظیم، مهارت های ارتباطی بین فردی و نحوه مشارکت در زندگی و کنار آمدن با مشکلات بدون نادیده گرفتن رفتارهای تکانشی.
مواجهه درمانی (EMDR)
این تکنیک‌ها شامل قرار دادن بیمار در یک محیط امن و کنترل شده در معرض احساسات فیزیکی است که در طول حمله پنیک تجربه می‌کند، دقیقاً به همان شیوه‌ای که فرد را با ترس از قطار یا سگ یا مار در چند مرحله در معرض چیزهایی قرار می گیرد که او را می‌ترسانند.
در اختلال پنیک، اغلب حساسیت شدید نسبت به احساسات فیزیکی معمولی مانند ضربان قلب، درد معده یا احساس ضعف وجود دارد. در مواجهه درمانی، درمانگر از فرد می‌خواهد فعالیت‌هایی را تقلید کند تا علائم هراس ایجاد شود.
دارو درمانی
دارو برای کنترل یا کاهش علائم مربوط به اختلال پنیک استفاده می شود. زمانی که با درمان های دیگر، مانند درمان شناختی رفتاری و مواجهه درمانی ترکیب شود، بیشترین تاثیر را دارد.
داروهای مورد استفاده برای درمان حملات پنیک و اختلال پنیک شامل داروهای ضد افسردگی هستند، اگرچه چند هفته طول می کشد تا به اثربخشی برسند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
