خودشیفتگی در زندگی افراد تاثیرات مخربی می گذارد. این افراد به تشخیص و درمان توسط روانشناس بالینی نیاز دارند.
به گزارش خط سلامت خودشیفتگی انواع مختلفی دارد که هر کدام نیازمند دریافت درمان مناسب خود هستند.
خودشیفتگی یک پدیده روانی پیچیده است که به اشکال مختلف ظاهر می شود. خودشیفتگی، اصطلاحی که اغلب با عشق به خود همراه است.
خودشیفتگی که اغلب با احساس بزرگی از خود و نیاز عمیق به تحسین مشخص می شود، به چهار نوع اصلی طبقه بندی می شود.
خودشیفتگی بزرگ
این رایج ترین شکل خودشیفتگی است. افراد مبتلا به خودشیفتگی بزرگ، سطح بالایی از اعتماد به نفس، کاریزما و تسلط را نشان می دهند. آنها اغلب به دنبال موقعیت های بزرگ هستند و معتقدند که برتر از دیگران هستند.
خودشیفتگی آسیب پذیر
بر خلاف نوع بزرگ، خودشیفته های آسیب پذیر خجالتی یا حساس به نظر می رسند. آنها اغلب عزت نفس شکننده دارند و نسبت به انتقاد حساس هستند. علیرغم ظاهر، آنها احساس حق طلبی و خود محوری دارند. خودشیفتگی آنها بیشتر حالت تدافعی دارد و ریشه در احساس بی کفایتی و ناامنی دارد.
خودشیفتگی بدخیم
این نوع شدیدترین و مضرترین نوع خودشیفتگی در نظر گرفته می شود. ویژگی های خودشیفتگی را با رفتارهای ضد اجتماعی، پرخاشگری و حتی سادیسم ترکیب می کند. خودشیفته های بدخیم اغلب خشمگین هستند و بدون پشیمانی دست به رفتارهای مضر می زنند. آنها ویژگی های پارانوئیدی نشان می دهند.
خودشیفتگی پنهان
خودشیفتگی پنهان به صورت ظاهری بزرگواری که با خودشیفتگی همراه است را نشان نمی دهند. در عوض، آنها تمایل دارند منفعل، پرخاشگر، خشمگین و حسود باشند. آنها اغلب احساس می کنند قربانی شده اند و مورد قدردانی قرار نمی گیرند و در مورد برتری خود خیال پردازی می کنند و در عین حال احساس ناکافی بودن می کنند.
انواع خودشیفتگی متفاوت است، اما همه آنها حول تمرکز بیش از حد بر خود و عدم همدلی واقعی با دیگران هستند.
درک خودشیفتگی
خودشیفتگی از نظر روانشناختی، به یک ویژگی شخصیتی اشاره دارد که با احساس بزرگی از خود و نیاز عمیق به تحسین مشخص می شود. در حالی که درجه خاصی از خودشیفتگی استاندارد است و می تواند سالم باشد، سطوح بیش از حد منجر به چالش هایی در نحوه ارتباط افراد با دیگران می شود.
خودشیفتگی بزرگ - سلطه گر کاریزماتیک
افرادی که دارای این ویژگی هستند، اعتماد به نفس زیادی دارند. آنها معمولاً کاریزماتیک هستند و به دنبال موقعیت و قدرت هستند. با این حال این بزرگواری یک جنبه منفی دارد: فقدان همدلی و تمایل به استثمار دیگران. خودشیفتگان بزرگ بر این باورند منحصر به فرد هستند و مستحق درمان ویژه هستند.
خودشیفتگی آسیب پذیر - عزت نفس حساس
خودشیفتگی آسیب پذیر اغلب آشکار نیست. این افراد خجالتی، حساس و ناامن به نظر می رسند. علیرغم رفتار بیرونی آنها دارای ویژگی های اصلی خود محوری و استحقاق هستند که در خودشیفتگی بزرگ دیده می شود. خودشیفته های آسیب پذیر نسبت به انتقاد حساس هستند و اغلب احساس می کنند مورد بی توجهی قرار گرفته اند. این نوع خودشیفتگی بیشتر مربوط به محافظت از خود است و از احساس بی کفایتی ناشی می شود.
خودشیفتگی بدخیم - دستکاری خطرناک
خودشیفتگی بدخیم شدیدترین شکل خودشیفتگی است. این افراد ویژگی های خودشیفتگی را با رفتار ضد اجتماعی، پرخاشگری و سنگدلی ترکیب می کنند. خودشیفتگان بدخیم اغلب خشمگین هستند و توجه کمی به رفاه دیگران نشان می دهند. آنها بدون پشیمانی دست به رفتارهای مضر می زنند و پارانوئید می شوند. با توجه به پتانسیل آنها برای رفتار مخرب و غیراخلاقی، این نوع در هر شرایطی چالش های قابل توجهی را ایجاد می کند.
خودشیفتگی پنهان - رنجشگر خاموش
خودشیفتگی پنهان ظریف ترین شکل خودشیفتگی است. خودشیفته های پنهان اعتماد به نفس آشکار نشان نمی دهند. در عوض، آنها منفعل، پرخاشگر، حسود هستند و اغلب احساس می کنند قربانی شده اند.
مقایسه انواع خودشیفتگی
در حالی که هر نوع خودشیفتگی دارای ویژگی‌های متمایزی است، آنها دارای موضوعات مشترکی هستند: احساس برتری، نیاز به تحسین و عدم همدلی. خودشیفته های بزرگ ظاهراً دارای اعتماد به نفس و مسلط هستند، در حالی که خودشیفته های آسیب پذیر حالت تدافعی و ناامنی دارند. خودشیفته های بدخیم ویژگی های خودشیفته را با رفتار ضد اجتماعی ترکیب می کنند و خودشیفته‌های پنهان احساس برتری و رنجش خود را درونی می کنند.
مقابله با خودشیفتگی
تعامل با افراد خودشیفته چالش برانگیز است. نباید درگیر نیاز آنها به تحسین شد.
تأثیر خودشیفتگی بر روابط
شناخت و درک این چهار نوع خودشیفتگی در هدایت روابط شخصی و حرفه ای بسیار مهم است. با آگاهی از این ویژگی ها، تعاملات بهتر مدیریت شده و روابط سالم تر می شود. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
