این افراد خیلی می ترسند/ چه کسی دست شان را می گیرد؟

آلزایمر طیف دارد و از خفیف به شدید می رود. آلزایمر به ژن ها مربوط می شود و اغلب افرادی که خانواده آنها آلزایمر دارند بیشتر در معرض خطر هستند. 

به گزارش خط سلامت آلزایمر درمان قطعی ندارد اما با تشخیص به موقع علائم آن قابل کنترل است. 

آلزایمر در جوامع آسیایی

بیماری آلزایمر بی سر و صدا شروع می شود. 

مطالعات نشان می‌دهند رفتارهایی مانند سردرگمی، فراموشی و غیبت به‌عنوان بخشی طبیعی و گاهی اجتناب‌ ناپذیر از پیری، به‌ویژه در جوامع آسیایی، است. در واقع، بیش از نیمی از آمریکایی‌های آسیایی بر این باورند که از دست دادن حافظه یا کاهش شدید مهارت‌های تفکر و یادگیری بخشی طبیعی از پیری است. اما در برخی موارد، اینها علائم هشدار دهنده اولیه آلزایمر هستند.

 آلزایمر و آسیایی ها

تحقیقات نشان می دهد آسیایی-آمریکایی ها در مقایسه با سایر نژادها و قومیت ها کمتر به آلزایمر مبتلا می شوند. با این حال، نزدیک به نیمی از آمریکایی‌های آسیایی نگران آلزایمر یا زوال عقل هستند.

با افزایش موارد آلزایمر، کارشناسان پیش بینی می کنند تا سال 2030 این وضعیت در میان آمریکایی های آسیایی-آمریکایی سه برابر شود.

اما از آنجا که بسیاری از آسیایی‌آمریکایی‌ها علائم آلزایمر را با پیری مرتبط می‌دانند، درمان را به تأخیر می‌ اندازند. 

یک مطالعه نشان داد فقدان دانش و تصورات نادرست در مورد آلزایمر، مهمترین نقاط نگرانی در میان جامعه آسیایی آمریکایی است. آنها اغلب آمادگی لازم را ندارند، به خصوص اگر قرار باشد آلزایمر بگیرند یا مراقب یکی از اعضای خانواده خود باشند.

نگرانی در مورد احتمال ابتلا به آلزایمر در میان گروه های مختلف آسیایی متفاوت است. به عنوان مثال مردم کره بیشترین نگرانی را در مورد آلزایمر نشان دادند و پس از آن مردم فیلیپینی، سایر گروه های آسیایی، ویتنامی ها، چینی ها و مردم آسیای جنوبی قرار گرفتند.

این مطالعه نشان می‌دهد اکثر آمریکایی‌ های آسیایی‌ آمریکایی بیش از اینکه خودشان به آلزایمر مبتلا شوند نگران تبدیل شدن به یک مراقب اصلی هستند. 

عوامل خطر آلزایمر 

کارشناسان می گویند نمی توانند علت خاصی را برای آلزایمر شناسایی کنند. اما موارد زیادی می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد، مانند:

افزایش سن:

سن بزرگترین عامل خطر برای آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل است، به ویژه در میان افرادی که 65 سال یا بیشتر دارند. تحقیقات نشان می دهد خطر ابتلا به آلزایمر پس از 65 سالگی هر 5 سال دو برابر می شود. پس از 85 سالگی، این خطر بیشتر است.

دیابت:

 بر اساس تحقیقات، ارتباط قوی بین دیابت و آلزایمر وجود دارد. آسیایی‌ ها، به‌ ویژه جنوب آسیایی‌ ها، در مقایسه با سایر گروه‌های قومی، حدود 4 برابر بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع 2 هستند. یک مطالعه در سال 2021 نشان می دهد هر چه افراد در زمان تشخیص دیابت جوان تر باشند، خطر ابتلا به زوال عقل بعد از 70 سالگی افزایش می یابد.

سابقه خانوادگی: 

اگر افراد والدین، خواهر یا برادری دارند که آلزایمر دارند، احتمال ابتلای آنها زیاد است. 

مصرف الکل و تنباکو: 

تحقیقات نشان می دهد آمریکایی های کره ای به دلیل برخی از عوامل سبک زندگی مانند مصرف الکل و تنباکو، احتمال بیشتری برای ابتلا به آلزایمر دارند.

آسیب مغزی: 

تحقیقات نشان می دهد ارتباطی بین آسیب سر و خطر ابتلا به اختلالات مرتبط با زوال عقل در آینده وجود دارد. 

مشکلات قلبی:

ارتباط قوی بین سلامت مغز و قلب وجود دارد. 

انگ آلزایمر 

به طور کلی، اطلاعات بسیار کمی در مورد آلزایمر در اکثر جوامع آسیایی وجود دارد. در واقع، بیشتر زبان های آسیایی واژه یا اصطلاح پزشکی برای توصیف این بیماری ندارند. اکثر توصیفات به نوعی "دیوانه" یا "وضعیت سردرگمی" ترجمه می شوند.

به دلیل عدم پذیرش و تمایل به باور داشتن علائم اولیه آلزایمر به عنوان بخشی طبیعی از پیری، هنگامی که فردی مبتلا به آلزایمر تشخیص داده می‌شود، انگ به آن متصل می‌شود.

این به این دلیل است که مشکلات سلامت روان در بسیاری از جوامع آسیایی باعث ایجاد احساس خجالت نه تنها برای فرد، بلکه برای کل خانواده می شود، زیرا آنها را به عنوان "دیوانه" می بینند. از هر 4 آمریکایی آسیایی-آمریکایی، یک نفر می گوید فقدان حمایت خانواده مانعی برای مراقبت های بهداشتی خوب است.

آسیایی-آمریکایی ها بیشتر با چالش ها و نابرابری های بهداشتی منحصر به فردی روبرو هستند، مانند:

نداشتن آگاهی:

 مطالعات نشان می دهد از هر 10 نفر فقط 2 نفر می دانند که اختلال شناختی خفیف (MCI)، از دست دادن حافظه در مراحل اولیه یا از دست دادن مهارت هایی مانند صحبت کردن و یادگیری، بخشی از پیری طبیعی نیست. تا 15 درصد از افراد مبتلا به MCI به نوعی از زوال عقل مبتلا می شوند.

مراقبت در مردم آسیا

در بیشتر فرهنگ‌ های آسیایی، فرزند سالاری یا احترام به بزرگ‌ ترها، یک رسم ریشه‌ دار است که در آن وظیفه و مسئولیت فرد است که از والدین یا فرد مسن‌ تری که در خانواده نزدیک است، در صورت بیماری یا نیاز مراقبت کند. چند فرهنگ آسیایی یک جهان بینی مشترک دارند که اگر چیزی روی یک فرد تأثیر بگذارد، کل خانواده را تحت تأثیر قرار می دهد. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.