بیش فعالی در بزرگسالی وجود دارد. این بیماری در پسران شایع تر است اما دختران نیز به آن دچار می شوند.
به گزارش خط سلامت اغلب افراد به علت نداشتن آگاهی از بیماری بیش فعالی انگ های زیادی به کودکان مبتلا به این بیماری وارد می کنند.
کودکان مبتلا به بیش فعالی ADHD تکانشی و بی توجه هستند و پیروی از دستورالعمل ها، از جمله نشانه های دیگر، برایشان سخت است. به همین دلیل، برخی از افراد نظرات منفی در مورد کودک و رفتار او دارند که درست نیست.
انگ های کودکان مبتلا به بیش فعالی
اگرچه امروزه افراد بیشتری در مورد بیش فعالی می دانند، اما انگ ها درباره این اختلال همچنان پابرجا است. اغلب می گویند کودکانی که بیش فعالی دارند تنبل هستند یا باهوش نیستند. اما تحقیقات نشان می دهد تفاوت های ساختاری واقعی در قسمت جلویی مغز افراد مبتلا به بیش فعالی وجود دارد. این تفاوت ها بر عملکرد اجرایی یا چیزهایی مانند برنامه ریزی و سازماندهی وظایف تأثیر می گذارد.
از آنجا که کودکان مبتلا به بیش فعالی مشکلاتی در عملکرد اجرایی دارند، رفع حواس پرتی و پیروی از مراحل برای آنها دشوار است. به علاوه، بسیاری از کودکان - حتی بزرگسالان - مبتلا به بیش فعالی اضطراب دارند. هنگامی که با یک کار دشوار روبرو می شوند اضطراب آنها افزایش می یابد.
بیش فعالی بر روی افراد تأثیر می گذارد، چه ضریب هوشی بالا، چه نرمال و چه پایین. از آنجایی که برخی از کودکان مبتلا به بیش فعالی انرژی و کنجکاوی زیادی دارند، به نظر می رسد بسیاری از آنها زمانی که متوجه می شوند کارها چگونه کار می کند و به دنبال راه حل هستند، بهترین عملکرد را دارند. این با نوع یادگیری که شامل حفظ و تکرار است متفاوت است. مهمترین چیز تشخیص و درمان مناسب است تا به کودک کمک کنند تا بهترین کار را انجام دهد.
کودک یا نوجوان مبتلا به بیش فعالی اغلب زندگی رضایت بخشی دارد. اما انگ دیگری که ادامه دارد این است که کودکان مبتلا به بیش فعالی موفق نخواهند شد. در واقع، بسیاری از بزرگسالان سرشناس و موفق مانند مایکل فلپس، قهرمان المپیک و ریچارد برانسون، بنیانگذار خطوط هوایی ویرجین، دارای بیش فعالی هستند.
والدین کودکان بیش فعال
انگ پیرامون بیش فعالی والدین را تحت تاثیر قرار می دهد. برخی از مردم فکر می کنند اگر کودک یا نوجوان دارای بیش فعالی است، پس باید والدین بدی باشند. آنها تصور می کنند اگر کودک یا نوجوان به صورت تکانشی عمل می کند یا برای یک جا نشستن مشکل دارد، باید او را تنبیه کنند. والدین هیچ ارتباطی با تشخیص بیش فعالی کودک ندارند. بیشتر تحقیقات به چیزهای دیگری مانند ژنتیک، مشکلات دوران بارداری یا حتی قرار گرفتن در معرض سموم خاص اشاره می کنند. اما برخی از تکنیک های فرزندپروری به بهبود علائم کمک می کند.
آنچه به کودکان مبتلا به بیش فعالی کمک می کند تا به اهداف خود برسند والدین و معلمانی هستند که بیش فعالی را تشخیص داده و درک می کنند و به کودکان کمک می کنند تا راه هایی برای افزایش شانس موفقیت خود پیدا کنند.
تاثیرات انگ های بیش فعالی
تحقیقات نشان می‌دهد کودکان سیاه‌پوست، لاتین، آسیایی و جزیره ای اقیانوس آرام کمتر به بیش فعالی مبتلا می‌شوند. همچنین احتمال کمتری دارد برای درمان این اختلال دارو مصرف کنند. محققان دریافته اند در میان برخی از سیاه پوستان، بی اعتمادی به جامعه پزشکی وجود دارد. این احساس وجود دارد که بیش فعالی یک تشخیص "واقعی" نیست، بلکه یک مشکل انضباطی است. این ننگ بخشی از دلایلی است که کودکان سیاه پوست کمتر تشخیص داده می شوند.
دختران اغلب با انگ زیادی در رابطه با بیش فعالی روبرو هستند. این به این دلیل است که برخی از افراد فکر می کنند دختران این بیماری را ندارند. زمانی که با یک کار یا پروژه مشکل دارند، به احتمال زیاد خودشان را سرزنش می کنند. همه این سرزنش ها منجر به افسردگی، اختلالات خوردن و اضطراب بیشتر در مقایسه با دختران بدون بیش فعالی می شود. مردم اغلب این علائم را با بیش فعالی مرتبط نمی دانند، که منجر به تشخیص دیرهنگام و تاخیر در درمان می شود.
آسیب ننگ های بیش فعالی
صرف نظر از نژاد، قومیت یا جنسیت کودکان، انگ بیش فعالی منجر به برخی مشکلات دیگر می شود. سلامتی کودکان و سایر اعضای خانواده آسیب می بیند. انگ باعث می شود کودک عزت نفس پایین، اضطراب یا افسردگی داشته باشد. آنها دچار مشکلات خواب یا سوء مصرف مواد می شوند. سایر کودکان آنها را مورد آزار و اذیت قرار می دهند.
هیچ راه حل سریعی برای انگ بیش فعالی وجود ندارد. اما حفظ نگرش مثبت، افزایش آگاهی در مورد این بیماری و همکاری نزدیک با معلمان و متخصصان بهداشت به رشد کودک کمک می کند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
