تشخیص بیش فعالی با توجه به علائم

درمان های گوناگونی برای اختلال بیش فعالی وجود دارد و لازم است به روانشناس مراجعه شود.

به گزارش خط سلامت اختلال بیش فعالی انواعی دارد که علائم فرد در هر کدان متفاوت است. تشخیص صحیح و به موقع روند درمان راتسریع می بخشد و فرد به زندگی نرمال خود ادامه می دهد.

هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص بیش فعالی ( ADHD ) وجود ندارد. در عوض، پزشکان به چند چیز متکی هستند، از جمله:

مصاحبه با والدین، اقوام و معلمان

شخصاً فرد مبتلا به بیش فعالی را تماشا می کنند

پرسشنامه ها یا مقیاس های رتبه بندی که علائم بیش فعالی را اندازه گیری می کنند

تست های روانشناسی

تشخیص بیش فعالی

پزشک باید ببیند علائم یک فرد چقدر بر خلق و خوی روزانه، رفتار، بهره وری و عادات سبک زندگی او تأثیر می گذارد.

در مورد کودکان، پزشک با والدین در مورد علائم بیش فعالی ADHD که دیده اند صحبت خواهد کرد. پزشک می خواهد بداند این رفتارها از چه سنی شروع شده و کودک کجا و چه زمانی علائم را نشان می دهد. پزشک از معلم کودک گزارش رفتار، کارنامه و نمونه کارهای مدرسه را می خواهد.

در مورد بزرگسالان، پزشک با همسر یا سایر اعضای خانواده صحبت می کند. آنها می خواهند بفهمند آیا بیمار در دوران کودکی علائمی داشته است یا خیر. دانستن اینکه آیا یک بزرگسال در کودکی دارای رفتار بیش فعالی ADHD بوده است برای تشخیص مهم است.

برای رد سایر شرایط، پزشک آزمایشاتی انجام می دهد از جمله:

شنوایی و بینایی

آزمایش خون برای سطوح سرب

آزمایش خون برای بیماری هایی مانند بیماری تیروئید

آزمایشی برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی در مغز

سی تی اسکن یا ام آر آی برای بررسی ناهنجاری های مغز

انواع بیش فعالی

برای تشخیص بیش فعالی ADHD ، پزشکان اغلب از دستورالعمل های ایجاد شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا استفاده می کنند. این گروه 3 نوع اختلال را شناسایی کرده است:

1. نوع بی توجه: یک فرد باید حداقل 6 مورد از این 9 علامت را داشته باشد و علائم کمی از نوع بیش فعال- تکانشی داشته باشد:

به جزئیات توجه نمی کند یا اشتباهات از سر بی دقتی انجام می دهد

سرکار نمی ماند

گوش نمی دهد

دستورالعمل ها را دنبال نمی کند یا تکالیف مدرسه یا کارهای خانه را تمام نمی کند

مشکل در سازماندهی کارها یا فعالیت ها دارد

از انجام کارهایی که نیاز به تلاش یا تمرکز دارند اجتناب می کند

به راحتی حواسش پرت می شود

فراموشکار است

2. نوع بیش فعال- تکانشی: یک فرد باید حداقل 6 علامت از این 9 علامت داشته باشد و علائم کمی از نوع بی توجه داشته باشد:

زیاد تکان می خورد

زیاد از جایشان بلند می شوند

در زمان های نامناسب می دود

در بازی بی سر و صدا مشکل دارد

همیشه در حال حرکت است

بیش از حد صحبت می کند

قبل از اینکه سوال کامل شود، پاسخ را می گوید

مشکل در انتظار نوبت

حرف دیگران را قطع می کند

3. نوع ترکیبی: این شایع ترین نوع ADHD است. افراد مبتلا به آن هم علائم بی توجهی و هم بیش فعالی- تکانشگری را دارند.

ارزیابی علائم بیش فعالی

همراه با این دستورالعمل های APA، پزشکان از مقیاس های رتبه بندی برای کمک به ارزیابی و ردیابی علائم بیش فعالی استفاده می کنند. چند نمونه عبارتند از:

مقیاس ارزیابی واندربیلت. این ابزار ارزیابی 55 سوالی علائم بیش فعالی را بررسی می کند. به دنبال شرایط دیگری مانند اختلال سلوک، اختلال مخالفت-نافرمانی، اضطراب و افسردگی است.

نمایه توجه کودک (CAP). این مقیاس به طور کلی توسط معلمان پر می شود و علائم رایج بیش فعالی را دنبال می کند.

سیستم ارزیابی رفتار برای کودکان (BASC). این تست به دنبال مواردی مانند بیش فعالی، پرخاشگری و مشکلات رفتاری است. همچنین به دنبال اضطراب، افسردگی، توجه و مشکلات یادگیری و فقدان برخی از مهارت های ضروری است.

چک لیست رفتار کودک /فرم گزارش معلم (CBCL). از جمله موارد دیگر، این مقیاس به شکایات فیزیکی، رفتار پرخاشگرانه یا بزهکارانه و کناره گیری می پردازد.

مقیاس رتبه بندی کانرز. این پرسشنامه ای است که در مورد مواردی مانند رفتار، کار یا تکالیف مدرسه و زندگی اجتماعی می پرسد. آنها نشان می دهند چگونه این علائم بر مواردی مانند نمرات، شغل، زندگی خانگی و  روابط تأثیر می گذارد.

تست امواج مغزی. سیستم کمک ارزیابی مبتنی بر EEG عصبی روانپزشکی (NEBA) اسکنی است که امواج مغزی را اندازه گیری می کند. نسبت امواج مغزی خاص در کودکان و نوجوانان مبتلا به بیش فعالی بیشتر است. این اسکن برای استفاده در کودکان 6 تا 17 ساله تایید شده است، اما قرار است به عنوان بخشی از یک معاینه کامل پزشکی و روانشناسی استفاده شود.

تست Qb روش دیگری برای ارزیابی سطح توجه افراد است. داده‌های جمع‌ آوری‌شده در طول آزمایش عملکرد مداوم و تحلیل حرکت توسط یک برنامه کامپیوتری اندازه‌گیری می‌ شوند.

آزمایشات دیگر به تشخیص سایر شرایط پزشکی که شبیه به بیش فعالی هستند کمک می کند. اما آنها بیش فعالی را تشخیص نمی دهند.

از تشخیص تا درمان بیش فعالی

اگر پزشک بیش فعالی را تشخیص دهد، مهم است که درمان را دنبال کنند. پزشک داروها و رفتار درمانی را توصیه می کند. این درمان‌ ها علائم را تسکین می دهند و مدیریت بیش فعالی را آسان‌تر می کنند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید. 

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.