به گزارش خط سلامت این دیدگاه ها و خطوط غنی تحقیقاتی که از آنها الهام گرفته اند، روشی جامع برای مشاهده یک فرد در بطن اجتماع ارائه می دهد. برخی از روش هایی را که بدن به عنوان شیوه ای عاقلانه در پیش می گیرد تا ما را در روابط مان آگاه کند، بررسی می کنیم. این مسئله باعث می شود در مورد تجربیات خود صادق باقی مانده و به ما کمک می کند تا از راه هایی ارتباط برقرار کنیم که اجازه می دهد افشاگری در مورد خود منجر به ایجاد شکل خاصی از صمیمیت شود.
تنفس
کنترل هیجانات منفی از طریق تنفس عمیق منجر به افزایش صمیمیت می شود. تنفس تابعی از سیستم عصبی خودمختار است. درمواقع استرس، از طریق تنفس آگاهانه، می توانیم سیستم عصبی پاراسمپاتیک را فعال کنیم و کنترل تنفس خود را بدست گیریم و عمیقاً تجربه خود را تغییر دهیم.
حواس
وقتی سرعت را کم و به تجربه حسی خود توجه می کنیم، به اطلاعات گیرنده های خود برای بویایی، چشایی، شنوایی، لمس ، بینایی دسترسی پیدا می کنیم. کدام تجربیات باعث تحول در تجربه های حسی ما می شوند؟
شناخت تجربه های حسی به ما کمک می کند تا با وضوح بیشتری ارتباط برقرار کنیم و واکنش دیگران را درک کنیم. درک این سیستم می تواند به ما کمک کند تا آگاهانه تر تجربه های لذت بخشی را ایجاد کنیم و صمیمیت بیشتری را تجربه کنیم.
احساسات ما پاسخ ها را برمی انگیزد
توجه به احساست منجر به افزایش صمیمیت می شود. ما نه تنها اطلاعاتی را که تجهیزات حسی برای ما به ارمغان آورده اند پردازش می کنیم ، بلکه در پاسخ به این عوامل محرک که با تجربه قبلی ما رنگ آمیزی شده اند، احساسات پیچیده ای داریم. این پاسخ ها غالباً منجر به تکانه ها و انگیزه هایی برای رفتارهای ظریف مانند حرکات عضلات صورت می شود که احساسات را بیان می کنند و یا کاملاً واضح هستند مانند اعمالی که ما را به سمت یا بر خلاف جهت هدف سوق می دهند. این انگیزه ها می توانند آگاهانه یا ناخودآگاه باشد. اغلب فقط با مشاهده آنها، می توانیم انگیزه های ناخودآگاه را به آگاهی برسانیم.
جریان توجه
سکوت فرصتی برای توجه بیشتر به یکدیگر است. جریان توجه باعث می شود تا افراد بتوانند فرصت های بیشتری را برای درک اشتراکات و افزایش صمیمیت پیدا کنند.
جریان افکارسکوت اجازه می دهد جریان توجه خود را مشاهده کنیم و فرصتی برای برگرداندن آرامش و افزایش صمیمیت است. در این مشاهده نه تنها با تنفس، درک تجربیات حسی، درک فرایندهای بدنی و جریان توجه هماهنگ می شویم ، بلکه قادر به مشاهده جریان افکار خود هستیم. چه چیزی در ذهن ما است؟ افکار ما چگونه تجربه ما را هدایت می کنند؟ چگونه یک ایده یا تصویر به ایده دیگری تبدیل می شود؟ چه چیزی جریان فکری را مختل می کند و آیا می توانیم آن روند را کنترل کنیم؟ چقدر تمایل داریم که بر اساس یک فکر عمل کنیم و چه چیزی را تجربه می کنیم که مانع آن می شویم و به سادگی مشاهده می کنیم؟ کنجکاوی شروع به کار می کند و ما را مجذوب خود می کند، در حالی که پاسخ های احساسی، شناختی و انگیزشی خود را نسبت به آنچه از جریان عصبی طبیعی ما ناشی می شود، کشف می کنیم. همانطور که می خواهیم آگاهی خود را مشاهده کنیم و می دانیم که نیازی نیست سریعاً به آن عمل کنیم.
برای ورود به صفحه ی اینستاگرام کلیک کنید. تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است .
