ایمپلنت آلت تناسلی، یکی از پیشرفته‌ترین روش‌های درمانی برای مردانی است که با اختلال نعوظ (ED) شدید مواجه هستند و روش‌های متداول مانند دارو یا دستگاه‌های وکیوم برایشان مؤثر نبوده است. این دستگاه، از طریق جراحی در آلت تناسلی قرار می‌گیرد و به بازگشت توانایی نعوظ کمک می‌کند.
به گزارش خط سلامت در این مقاله به بررسی انواع ایمپلنت‌ها، مزایا، معایب و نکات مهم پیش و پس از جراحی می‌پردازیم تا اطلاعات جامع و کاربردی در اختیار شما قرار دهیم.
ایمپلنت آلت تناسلی چیست؟
ایمپلنت آلت تناسلی، دستگاهی است که از طریق جراحی در داخل آلت تناسلی قرار می‌گیرد تا توانایی نعوظ مصنوعی را به مردان بازگرداند. این روش اغلب به عنوان آخرین گزینه درمانی برای کسانی که سایر روش‌ها در آن‌ها موفق نبوده است، استفاده می‌شود.
ایمپلنت آلت تناسلی چه زمانی انجام می‌شود؟
ایمپلنت برای افرادی مناسب است که:
دچار اختلال نعوظ شدید و غیرقابل درمان هستند.
بیماری‌هایی مانند پیرونی دارند که منجر به تغییر شکل یا درد در نعوظ شده است.
روش‌های غیرجراحی مانند داروها یا پمپ‌های وکیوم برایشان مؤثر نبوده است.
این روش برای افرادی که عفونت فعال یا بیماری‌های جدی کنترل‌نشده مانند دیابت دارند، مناسب نیست. همچنین ایمپلنت، اندازه آلت تناسلی را افزایش نمی‌دهد و در برخی موارد ممکن است طول آلت در حالت نعوظ کمی کوتاه‌تر شود.
انواع ایمپلنت های آلت تناسلی
ایمپلنت‌های هیدرولیک
سه تکه: شامل مخزن مایع، پمپ و سیلندرهای بادی است. طبیعی‌ترین حالت نعوظ را ایجاد می‌کند و هنگام تخلیه کاملاً نرم می‌شود.
دو تکه: ساختاری ساده‌تر دارد و شامل سیلندر و پمپ است. نعوظی با سفتی کمتر نسبت به سه تکه ایجاد می‌کند.
ایمپلنت‌های نیمه‌سخت (میله‌ای)
این نوع همواره در حالت نیمه‌سخت باقی می‌ماند. کاربری آسان دارد و نیازی به استفاده از پمپ نیست، اما ممکن است به سختی زیر لباس پنهان شود.
مزایا و معایب انواع ایمپلنت
| نوع ایمپلنت | مزایا | معایب |
|---|---|---|
| ایمپلنت هیدرولیک سه‌تکه | طبیعی‌ترین حس، نعوظ سفت‌تر | پیچیدگی بیشتر، احتمال خرابی بالا |
| ایمپلنت هیدرولیک دو‌تکه | کمتر تهاجمی، نیاز به مخزن مجزا ندارد | نعوظ کمتر سفت |
| ایمپلنت نیمه‌سخت | ساده‌ترین نوع، کمترین احتمال خرابی | همیشه کمی سفت است، دشوار برای پنهان کردن |
مراحل جراحی ایمپلنت آلت تناسلی
آماده‌سازی:
بررسی سابقه پزشکی و انجام معاینات لازم.
مشورت درباره انتظارات و آموزش‌های مرتبط.
پرهیز از مصرف داروهای ضد انعقاد و ناشتا بودن شب قبل از جراحی.
جراحی:
انجام جراحی تحت بیهوشی عمومی یا بی‌حسی نخاعی.
جای‌گذاری ایمپلنت با برش در ناحیه شکم، بیضه یا زیر سر آلت تناسلی.
زمان جراحی معمولاً بین 45 دقیقه تا یک ساعت است.
مراقبت‌های پس از جراحی:
مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها برای پیشگیری از عفونت.
مدیریت درد با داروهای مسکن.
ازسرگیری فعالیت‌های عادی پس از 4 تا 6 هفته.
خطرات و عوارض ایمپلنت آلت تناسلی
عفونت: بیشتر در سه ماه اول پس از جراحی رخ می‌دهد و نیاز به برداشت ایمپلنت دارد.
خرابی ایمپلنت: نادر است، اما در صورت خرابی دستگاه ممکن است نیاز به جراحی مجدد باشد.
فرسایش یا چسبندگی: ممکن است ایمپلنت به پوست آسیب برساند که گاهی با عفونت همراه است.
کاهش طول آلت تناسلی: در برخی موارد طول آلت کمی کوتاه‌تر از قبل می‌شود.
نتایج و میزان رضایت
اگرچه کاشت ایمپلنت آلت تناسلی تهاجمی‌ترین روش درمانی برای اختلال نعوظ است، اما میزان رضایت بالایی در میان بیماران و شریک جنسی آن‌ها گزارش شده است. برندهای معتبر مانند Coloplast، AMS و ZSI در ایران در دسترس هستند.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
