مطالعه‌ای نوآورانه نشان می‌دهد که چرا تروما می‌تواند به PTSD منجر شود
تحقیقاتی که بر روی موش‌ها انجام شده نشان می‌دهد که استرس می‌تواند به شیوه‌ای عجیب حافظه‌ها را ثبت کند، به‌طوری که افراد قادر به تشخیص صحیح تهدیدات از محرک‌های بی‌خطر نیستند. این کشف ممکن است به توسعه روش‌های درمانی جدید برای اختلالات روانی کمک کند.
به گزارش خط سلامت یافته‌های جدید نشان می‌دهند که استرس شدید می‌تواند نحوه‌ی شکل‌گیری حافظه‌ها را تغییر دهد. این تحقیق، که روی موش‌ها انجام شده است، ممکن است در آینده زمینه‌ساز درمان‌های جدید برای اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اضطراب شود.
استرس و حافظه‌های مبهم
استرس شدید می‌تواند به گونه‌ای حافظه‌ها را ثبت کند که آن‌ها نامشخص و مبهم شوند، و این امر می‌تواند منجر به واکنش‌های ترس‌زا و عمومی‌تر شود. محققان اکنون احتمالاً به دلیل این پدیده پی برده‌اند.
در مطالعه‌ای که روز جمعه (۱۵ نوامبر) در ژورنال Cell منتشر شد، نشان داده شده که هورمون‌های استرس می‌توانند فرایند ثبت حافظه‌ها را مختل کنند و در نتیجه خاطرات مبهمی ایجاد شود که افراد را در تشخیص محرک‌های خطرناک از بی‌خطر دچار مشکل می‌کند.
این نتایج می‌توانند نویدبخش درمان‌های نوآورانه برای PTSD و اختلال اضطراب فراگیر باشند.
پاسخ به یک پرسش مهم
دنیز کای، استاد عصب‌شناسی در مدرسه پزشکی آیکان در کوه سینا، که در این تحقیق مشارکت نداشته، در ایمیلی به Live Science اشاره کرد: «این مطالعه یک دستاورد برجسته است که به یکی از سؤالات قدیمی پاسخ می‌دهد: چرا تجربیات استرس‌زا باعث تعمیم ترس در افراد می‌شود؟»
مطالعه بر روی موش‌ها
این تحقیق توسط شینا جوسلین، محقق حافظه در بیمارستان کودکان تورنتو و دانشگاه تورنتو هدایت شد. او توضیح می‌دهد که دانشمندان مدت‌هاست که می‌دانند استرس شدید می‌تواند روش‌های ذخیره‌سازی حافظه را تغییر دهد.
برای مثال، فردی که در یک تیراندازی گرفتار شده، ممکن است با شنیدن یک صدای بلند دچار وحشت شود، که این واکنش غیرمنطقی به نام «تعمیم ترس» شناخته می‌شود.
برای بررسی این پدیده، محققان مطالعه‌ای طراحی کردند که در آن حرکات موش‌ها به مدت ۳۰ دقیقه محدود شد، که این تجربه برای آن‌ها استرس‌زا بود. سپس موش‌ها آموزش دیدند که بین دو صدا تفاوت قائل شوند؛ یکی که پیش از دریافت شوک الکتریکی آزاردهنده پخش می‌شد و یکی که هیچ‌گونه تهدیدی نداشت. همان‌طور که انتظار می‌رفت، موش‌هایی که تحت استرس بودند، قادر به تمایز درست بین صداها نبودند و به تمام صداها واکنش ترس‌ناک نشان دادند.
تأثیر استرس بر مغز
مطالعات مغزی نشان داد که استرس تأثیر مستقیمی بر فرآیندهای حافظه دارد. در شرایط طبیعی، حافظه‌ها در مغز از طریق «انگرام‌ها» ذخیره می‌شوند، که رد فیزیکی و پراکنده‌ای از حافظه‌ها ایجاد می‌کند. اما در شرایط استرس‌زا، این انگرام‌ها بزرگ‌تر و پیچیده‌تر شده‌اند.
نقش نورون‌های بازدارنده و هورمون‌های استرس
محققان متوجه شدند که استرس منجر به ترشح هورمون «کورتیکوسترون» می‌شود (که معادل کورتیزول در انسان است). این هورمون باعث آزاد شدن اندوکانابینوئیدها شد که فعالیت نورون‌های بازدارنده را مهار کردند. در نتیجه، تعداد بیشتری از نورون‌ها وارد فرآیند حافظه شدند که به بروز خاطرات مبهم و تعمیم ترس منجر شد.
مفید است که ماده‌ای به نام «متیراپون» که از ترشح کورتیکوسترون جلوگیری می‌کند، توانست این اثرات را پیش از وقوع استرس متوقف کند، بدون اینکه بر حافظه‌های اصلی حادثه تأثیر بگذارد.
پیامدها و کاربردهای احتمالی در انسان
اگرچه این مطالعه بر روی موش‌ها انجام شده است و هنوز مشخص نیست که این نتایج در انسان‌ها نیز تکرار می‌شود یا خیر، محققان امیدوارند که این یافته‌ها به درمان‌های خاصی منجر شوند که بتوانند از تعمیم ترس در PTSD و اضطراب جلوگیری کنند، بدون اینکه سایر حافظه‌ها آسیب ببینند.
پرسش‌هایی درباره مصرف کانابیس
این تحقیق همچنین پرسش‌هایی را درباره مصرف کانابیس در بیماران PTSD به وجود می‌آورد. برخی مطالعات بالینی در حال بررسی تأثیر کانابینوئیدها بر درمان PTSD هستند، اما این زمینه هنوز در مراحل ابتدایی خود قرار دارد. وزارت امور کهنه‌سربازان ایالات متحده همچنان استفاده از محصولات کانابیس برای درمان PTSD را توصیه نمی‌کند. با این حال، برخی بیماران به‌طور خودسرانه از کانابیس استفاده می‌کنند.
جوسلین تأکید می‌کند: «استفاده از کانابیس برای اهداف درمانی هنوز جای بحث دارد و نیاز به تحقیق بیشتر در این زمینه است.»
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
