با گذشت حدود ۱۹۵ سال از آخرین زلزله بزرگ تهران، بررسی‌ها نشان می‌دهد که این شهر روی خطری مهیب به نام زلزله هفت ریشتری یا بیشتر قرار دارد. مطالعات علمی انجام شده در سال‌های اخیر، از جمله در سال ۱۳۹۷، هشدار داده‌اند که احتمال وقوع زلزله شدید در تهران میان سال‌های ۱۴۰۳ تا ۱۴۰۹ بسیار بالا است. این به آن معناست که زلزله‌ای بزرگ برای تهران نه تنها یک احتمالی، بلکه یک واقعیت اجتناب‌ناپذیر است.
چرا تهران برای زلزله آماده نیست؟
به گزارش خط سلامت از خبرآنلاین، علیرغم هشدارهای مکرر کارشناسان و متخصصان، پایتخت ایران هنوز آمادگی لازم برای مقابله با زلزله‌ای بزرگ را ندارد. نبود آگاهی عمومی، ضعف در برنامه‌ریزی شهری، تسلط منافع اقتصادی برخی گروه‌های خاص بر منافع عمومی و همچنین کم‌توجهی برخی مسئولان، از جمله دلایل عدم آماده‌سازی تهران برای این وضعیت اضطراری محسوب می‌شوند. اگر این کم‌کاری‌ها ادامه یابد، ممکن است تهران در زمان وقوع زلزله با یک فاجعه انسانی، اقتصادی و اجتماعی بزرگ مواجه شود؛ فاجعه‌ای که جبران خسارات آن به سال‌ها زمان نیاز خواهد داشت.
مانور زلزله در بوستان ولایت؛ گامی کوچک در میان چالش‌های بزرگ
روز گذشته مانور بزرگی با حضور بیش از ۱۰ هزار نفر در بوستان ولایت برگزار شد. در این مانور که با مشارکت ۱۶ کارگروه و ۱۱۰ دستگاه اجرایی و سازمان تخصصی انجام شد، شبیه‌سازی فعالیت‌هایی چون آواربرداری، امدادرسانی، امداد هوایی، اطفاء حریق، و اسکان اضطراری انجام گرفت. اگرچه این مانور گامی مثبت محسوب می‌شود، اما سوالی که در ذهن افکار عمومی باقی می‌ماند این است که آیا این اقدامات کافی است؟
نظرات کارشناسی درباره وضعیت آمادگی در تهران
در گفتگو با جلال ملکی، معاون اجتماعی و سخنگوی آتش‌نشانی تهران، وی درباره آمادگی تهران برای زلزله بزرگ اظهار داشت: «اگر گفته‌اند تهران ۵۰ درصد آمادگی دارد، خیلی خوش‌بینانه مطرح کرده‌اند. واقعیت این است که آمادگی شهر به مراتب کمتر از این عدد است.» ملکی تأکید می‌کند که مواجهه با بحران زلزله مستلزم همکاری تمام دستگاه‌ها است و نباید به یک یا چند سازمان مسئولیت کامل را واگذار کرد.
نیاز به تدوین برنامه جامع در زمان آرامش
وی اضافه کرد: «آنچه اهمیت دارد این است که در زمان آرامش، دستگاه‌های امدادی و مردم برای وقوع زلزله برنامه‌ریزی کنند. ما نیازمند تجهیز نیروهای امدادی، تأمین منابع مالی، آموزش پرسنل و ارتقای سطح آمادگی مردم هستیم. همه از حالا مسئول‌اند تا اقدامات لازم را انجام دهند.»
مانورها؛ از نمایش تا عمل
جلال ملکی درباره تأثیر مانورهای زلزله می‌گوید: «این مانورها قدمی مثبت برای تقویت تعامل بین دستگاه‌ها است، اما تفکر اینکه با آماده‌سازی بخشی از سیستم‌های امدادی و سازمان‌هایی مانند آتش‌نشانی مشکل زلزله حل می‌شود، اشتباه است. بحران‌های بزرگ، حتی کشورهای پیشرفته را به چالش می‌کشند، همانطور که در آتش‌سوزی‌های جنگلی آمریکا دیدیم.»
بحران امداد؛ دو روز اول در دست مردم
در صورت وقوع زلزله‌ای شدید در تهران، معابر و راه‌های ارتباطی قطع خواهند شد. این موضوع به تأخیر در امداد رسانی منجر می‌شود. ملکی در این خصوص تصریح کرد: «در دو روز اول، مردم باید برای نجات خود و اطرافیانشان تلاش کنند، زیرا نیروهای امدادی به دلیل مشکلات جاده‌ای و گستردگی بحران نمی‌توانند به سرعت وارد مناطق آسیب‌دیده شوند.»
سوله‌های بحران و چالش‌های موجود
سوله‌های ستاد بحران در تهران اگرچه برای مدیریت شرایط اضطراری ایجاد شده‌اند، اما به گفته ملکی، امکانات رفاهی کافی در این فضاها وجود ندارد. در مانور اخیر نیز به صورت نمادین از چادر استفاده شد. وی در این رابطه اظهار داشت: «آتش‌نشانی هیچ سوله‌ای به این منظور ندارد و این موضوع برعهده ستاد بحران است.»
ضرورت مشارکت مردم در کاهش خطرات
ملکی در پایان به ضرورت دخالت مردم اشاره کرد و گفت: «افرادی که اکنون در ساختمان‌های فرسوده زندگی می‌کنند، باید اقدام به ایمن‌سازی کنند. تصور اینکه یک دستگاه یا سازمان به تنهایی بتواند تمامی مشکلات را حل کند، اشتباه است. مقابله با زلزله نیازمند همکاری جمعی است.»
نکته پایانی
صرف نظر از مانورها و برنامه‌ریزی‌های محدود، آنچه به شدت مورد نیاز است، برنامه‌ریزی ملی، تأمین بودجه کافی و آموزش مستمر نیروهای امدادی و عموم مردم است. شهروندان تهرانی نیز باید به مسئولیت‌های خود در این زمینه عمل کنند تا از وقوع یک فاجعه انسانی جلوگیری شود.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
