بسیاری از والدین به طور طبیعی فکر می‌کنند فرزندشان دارای هوش فوق‌العاده است، اما این تصور معمولاً از پیوند عاطفی عمیق و انتظارات بالای آن‌ها ناشی می‌شود. این نگاه به دلیل پیگیری لحظات مثبت در رشد و پیشرفت کودک، موجب می‌شود که والدین توانایی‌های فرزندشان را فراتر از سطح واقعی آن‌ها ارزیابی کنند.
به گزارش خط سلامت در این مقاله به دلایل روان‌شناختی و احساسی که منجر به این باور در والدین می‌شود، پرداخته‌ایم.
چرا والدین فکر می‌کنند کودک شان بسیار باهوش است؟
بسیاری از والدین فکر می‌کنند که فرزندشان بسیار باهوش است به دلایل روان‌شناختی و احساسی مختلف:
پیوند عاطفی: والدین ارتباط عاطفی عمیقی با فرزند خود دارند. این پیوند باعث می‌شود که آن‌ها توانایی‌های فرزندشان را از دریچه عشق و محبت ببینند، که می‌تواند ادراک آن‌ها از هوش فرزندشان را تقویت کند.
سوگیری تأیید: والدین ممکن است رفتارهایی را که باور آن‌ها را در مورد هوش فرزندشان تأیید می‌کند، مشاهده کرده و بیشتر بر آن‌ها تأکید کنند. به عنوان مثال، آن‌ها ممکن است بر لحظاتی که فرزندشان چیزی هوشمندانه می‌گوید یا سریع مهارتی را می‌آموزد تمرکز کنند و لحظاتی که در آن‌ها دچار مشکل می‌شود را نادیده بگیرند.
مقایسه‌ها: والدین اغلب فرزند خود را با دیگر کودکان مقایسه می‌کنند و گاهی‌اوقات توانایی‌های فرزندشان را برتر می‌بینند، به ویژه در زمینه‌هایی مانند زبان، خلاقیت یا حل مسائل. اگر فرزندشان در مدرسه عملکرد خوبی داشته باشد یا در برخی فعالیت‌ها توانمندی نشان دهد، ممکن است آن را به عنوان نشانه‌ای از هوش استثنایی تفسیر کنند.
انتظارات بالا: والدین معمولاً انتظارات بالایی از آینده و موفقیت فرزندشان دارند. این می‌تواند باعث شود که فرزند خود را به‌عنوان فردی باهوش یا استثنایی در نظر بگیرند، حتی اگر توانایی‌های او نسبتاً متوسط یا متداول برای گروه سنی‌اش باشد.
تأیید خود: بسیاری از والدین از هوش فرزندشان به‌عنوان بازتابی از مهارت‌های تربیتی خود یا میراث ژنتیکی‌شان احساس افتخار می‌کنند. این تمایل به تأیید خود می‌تواند منجر به احساس مبالغه‌آمیز در مورد توانایی‌های فرزند شود.
توسعه شناختی: کودکان واقعاً پیشرفت‌های شناختی شگفت‌انگیزی دارند و مهارت‌ها و مفاهیم جدیدی را به سرعت می‌آموزند. والدین ممکن است این دستاوردها را به‌عنوان نشانه‌ای از هوش استثنایی تفسیر کنند، حتی اگر این‌ها معمولاً بخشی از فرایند رشد طبیعی آن‌ها باشند.
در نهایت، مهم است که درک کنیم هر کودک دارای نقاط قوت و زمینه‌های رشدی خاص خود است و درک والدین از هوش فرزندشان معمولاً تحت تأثیر احساسات و انتظارات شخصی آن‌ها قرار دارد.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
