از آنجا که سرطان خون ممکن است علائمی مشابه با سایر بیماری‌ها داشته باشد، تشخیص دقیق آن نیازمند آزمایش‌های تخصصی است. برای مثال، لوسمی‌های حاد به سرعت پیشرفت کرده و می‌توانند به سایر ارگان‌ها گسترش یابند، در حالی که لوسمی‌های مزمن ممکن است سال‌ها قبل از بروز علائم رشد کنند.
به گزارش خط سلامت در این مقاله، به بررسی علائم رایج سرطان خون مانند خستگی، تب، خونریزی و کبودی، و همچنین گزینه‌های درمانی مختلف نظیر شیمی‌درمانی و ایمونوتراپی می‌پردازیم. آگاهی از انواع لوسمی و درمان‌های آن می‌تواند به مدیریت بهتر این بیماری کمک کند.
۵ نوع سرطان خون
لوسمی نوعی سرطان است که سلول‌های خونی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری معمولاً در مغز استخوان، قسمت داخلی استخوان که مسئول تولید سلول‌های خون نابالغ است، آغاز می‌شود. این سلول‌ها به گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها تبدیل می‌شوند. علائم احتمالی لوسمی شامل تب، خستگی، خونریزی و کبودی است.
دانستن نوع لوسمی به شما و تیم درمانی‌تان کمک می‌کند تا بهترین برنامه درمانی را برای شما طراحی کنند.
لوسمی‌های حاد
لوسمی‌های حاد سرطان‌هایی با رشد سریع هستند که از مغز استخوان شروع می‌شوند و به سرعت به جریان خون گسترش می‌یابند. این لوسمی‌ها براساس نوع سلول‌هایی که تحت تأثیر قرار می‌دهند، طبقه‌بندی می‌شوند.
لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL)
لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL) شایع‌ترین نوع لوسمی است. این بیماری سلول‌های لنفوئیدی در مغز استخوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. لنفوسیت‌ها سلول‌های سفید خون هستند که بخشی از سیستم ایمنی بدن را تشکیل می‌دهند و دو نوع اصلی دارند: لنفوسیت‌های B که با ساخت آنتی‌بادی‌ها به دفاع بدن کمک می‌کنند و لنفوسیت‌های T که میکروب‌ها را از بین می‌برند و دیگر سلول‌های ایمنی را تنظیم می‌کنند.
لوسمی لنفوسیتی حاد به سرعت رشد می‌کند و سلول‌های سرطانی به سرعت سلول‌های سالم خون را از بین می‌برند. کمبود سلول‌های خونی سالم می‌تواند علائمی مانند خستگی، رنگ پریدگی، تب، ضعف، عفونت‌های مکرر، تنگی نفس، خونریزی و کبودی ایجاد کند.
این نوع لوسمی بیشتر در کودکان و بزرگسالان بالای ۵۰ سال رخ می‌دهد. حدود ۳ مورد از هر ۴ مورد لوسمی دوران کودکی ALL است. سایر عوامل خطر شامل قرار گرفتن در معرض اشعه، مواد شیمیایی، عفونت‌های ویروسی خاص، برخی شرایط ژنتیکی و جنسیت (ALL در مردان شایع‌تر است) می‌باشند.
لوسمی میلوئید حاد (AML)
لوسمی میلوئید حاد (AML) در سلول‌های میلوئیدی مغز استخوان ایجاد می‌شود. این سلول‌ها به گلبول‌های سفید خاصی به نام نوتروفیل‌ها، گلبول‌های قرمز و پلاکت‌ها تبدیل می‌شوند. AML نسبت به ALL تهاجمی‌تر است و سریع‌تر گسترش می‌یابد.
این سلول‌ها می‌توانند به سرعت به خون، غدد لنفاوی، کبد، طحال، مغز، نخاع یا بیضه‌ها گسترش یابند. علائم آن شامل خستگی، تب، تعریق شبانه، از دست دادن اشتها و کاهش وزن ناخواسته است. این نوع بیشتر در بزرگسالان مسن رخ می‌دهد، اما ممکن است کودکان را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
لوسمی‌های مزمن
لوسمی‌های مزمن نسبت به انواع حاد کندتر رشد و گسترش می‌یابند.
در این نوع لوسمی‌ها، سلول‌های خونی تا حدی بالغ هستند. این سلول‌ها شبیه به سلول‌های سالم به نظر می‌رسند اما کارایی ندارند و قادر به مقابله مؤثر با عفونت‌ها نیستند. لوسمی‌های مزمن ممکن است سال‌ها قبل از بروز علائم به طور خاموش در بدن وجود داشته باشند.
لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL)
لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) به سلول‌های لنفوئیدی در مغز استخوان آسیب می‌زند. این شایع‌ترین نوع لوسمی با رشد آهسته است. سلول‌های CLL ممکن است سال‌ها قبل از پخش شدن به غدد لنفاوی، کبد یا طحال در مغز استخوان تجمع کنند.
بیشتر موارد CLL در افراد بالای ۵۰ سال دیده می‌شود و در کودکان نادر است. علائم آن شامل خستگی، ضعف، تب، لرز، تعریق شبانه و غدد لنفاوی متورم است.
لوسمی میلوئید مزمن (CML)
لوسمی میلوئیدی مزمن (CML) از سلول‌های میلوئیدی مغز استخوان شروع می‌شود. این نوع لوسمی کندتر از AML است، اما می‌تواند به لوسمی حاد تبدیل شود.
CML معمولاً افراد مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در کودکان بسیار نادر است. علائم آن شامل خستگی، ضعف، تب، تعریق شبانه، کاهش وزن ناخواسته، درد استخوان و بزرگ شدن طحال است که ممکن است به صورت توده‌ای در زیر سمت چپ قفسه سینه ظاهر شود.
لوسمی میلومونوسیتی مزمن (CMML)
لوسمی میلومونوسیتی مزمن (CMML) نوعی از لوسمی مزمن است که باعث تجمع بیش از حد سلول‌های مونوسیتی در خون می‌شود. این نوع لوسمی اغلب باعث بزرگ شدن طحال می‌شود و ممکن است توده‌ای در زیر قفسه سینه سمت چپ ایجاد کند. افراد مبتلا به CMML ممکن است احساس سیری کنند و قادر به خوردن تنها مقدار کمی غذا باشند.
لوسمی میلومونوسیتی مزمن در حدود ۱۵ تا ۳۰ درصد از موارد به AML تبدیل می‌شود.
چگونه نوع لوسمی را تشخیص دهیم؟
تنها راه برای تشخیص دقیق نوع لوسمی، انجام آزمایش‌های پزشکی است. پزشک شما باید خون و مغز استخوان شما را آزمایش کرده و نمونه‌ها را به آزمایشگاه ارسال کند تا پاتولوژیست آن‌ها را زیر میکروسکوپ بررسی کند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟
در صورت بروز علائم یا نشانه‌های لوسمی، مانند خستگی و ضعف روزانه، تب بدون علت مشخص، افزایش خونریزی یا کبودی، به پزشک خود مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام و درمان می‌تواند پیش‌آگهی بهتری را به همراه داشته باشد.
گزینه‌های درمانی برای لوسمی
درمان‌های لوسمی ممکن است شامل شیمی‌درمانی، پرتو درمانی، ایمونوتراپی و درمان‌های هدفمند باشد. شیمی‌درمانی رایج‌ترین درمان برای لوسمی است و گزینه‌های درمانی به نوع و شدت بیماری بستگی دارند.
هیچ روش اثبات‌شده‌ای برای پیشگیری از لوسمی وجود ندارد، اما اجتناب از مصرف سیگار و دود تنباکو می‌تواند خطر ابتلا به برخی انواع لوسمی را کاهش دهد.
لوسمی نوعی سرطان است که خون و مغز استخوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. انواع مختلفی از لوسمی وجود دارند که بر اساس سرعت رشد و گسترش آن‌ها طبقه‌بندی می‌شوند. لوسمی‌های حاد مانند ALL و AML به سرعت رشد می‌کنند، در حالی که لوسمی‌های مزمن مانند CLL و CML به آرامی رشد می‌کنند و ممکن است سال‌ها علائمی ایجاد نکنند. در صورت مشاهده علائم لوسمی، بهتر است هرچه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
