از عوامل ایجاد لک و پیس یا ویتیلیگو کمبود ملانین که رنگدانه پوست است،می باشد.
ویتیلیگو هر ناحیه ای از پوست را درگیر می کند، اما معمولاً در صورت، گردن، دست ها و در چین و چروک های پوستی یافت می شود.
نواحی آسیب دیده ی پوست در برابر آفتاب سوختگی آسیب پذیرتر هستند، بنابراین هنگام قرار گرفتن در معرض نور خورشید استفاده از کرم ضد آفتاب با حفاظت بالا ضروری است.
لک و پیس بیشتر در این نواحی دیده می شود
دهان و چشم.
انگشتان و مچ دست.
زیر بغل.
کشاله ران.
اندام تناسلی.
همچنین گاهی اوقات می توانند در جایی که ریشه های مو وجود دارد، مانند روی پوست سر ایجاد شوند.
ویتیلیگو اغلب به صورت یک لکه ی رنگ پریده در پوست ایجاد می شود که به تدریج کاملاً سفید می شود.
اگر رگ های خونی زیر پوست وجود داشته باشند، لکه ممکن است کمی صورتی یا سفید باشد.
ویتیلیگو برای پوست،مشکلاتی از قبیل خشکی ایجاد نمی کند، اما لکه هایی ایجاد می کند که خارش به همراه خواهند داشت.
این وضعیت از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از افراد تنها چند لکه کوچک و سفید دارند، اما برخی دیگر لکه‌های سفید بزرگ‌تری دارند که در نواحی وسیعی از پوستشان وجود دارند.
لکه های سفید معمولا دائمی هستند.
انواع ویتیلیگو:
2 نوع اصلی ویتیلیگو وجود دارد:
ویتیلیگو غیر سگمنتال
ویتیلیگو سگمنتال
در موارد نادر، ویتیلیگو تمام بدن را تحت تاثیر قرار می دهد که به عنوان ویتیلیگو جهانی شناخته می شود.
ویتیلیگوی غیر سگمنتال:
در ویتیلیگوی غیر سگمنتال،علائم اغلب در هر دو طرف بدن به صورت لکه های سفید متقارن ظاهر می شوند.
لکه های سفید می توانند درقسمت هایی از بدن از جمله پشت دست ها،بازوها،چشم ها،آرنج و ... ظاهر شوند.
ویتیلیگوی غیر سگمنتال شایع ترین نوع ویتیلیگو است که از هر 10 نفر 9 نفر را مبتلا به این عارضه می کند.
ویتیلیگو سگمنتال:
در ویتیلیگو سگمنتال،لکه های سفید فقط یک ناحیه از بدن را تحت تاثیر قرار می دهند.
ویتیلیگوی سگمنتال نسبت به ویتیلیگوی غیر سگمنتال کمتر شایع است.
ویتیلیگوی سگمنتال در کودکان شایع تر است وزودتر شروع می شود و از هر 10 کودک مبتلا به ویتیلیگو 3 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد.
عوامل ایجاد ویتیلیگو:
کمبود رنگدانه ای به نام ملانین در پوست میتواند باعث ایجاد ویتیلیگو شود.
ملانین توسط سلول های پوست به نام ملانوسیت تولید می شود و به پوست رنگ می دهد.
در بیماری ویتیلیگو، ملانوسیت‌های کافی برای تولید ملانین کافی در پوست وجود ندارند و همین باعث ایجاد لکه های سفید روی پوست یا مو می شوند.
تصور می شود که ویتیلیگو غیر سگمنتال (شایع ترین نوع) یک بیماری خود ایمنی باشد.
در شرایط خودایمنی، سیستم ایمنی به درستی کار نمی کند و به جای حمله به سلول های خارجی، مانند ویروس ها، سیستم ایمنی بدن به سلول ها و بافت های سالم بدن حمله می کند.
ویتیلیگو همچنین با سایر بیماری های خود ایمنی مانند پرکاری تیروئید همراه است، اما همه افراد مبتلا به ویتیلیگو به بیماری های خود ایمنی مبتلا نمی شوند.
عوامل خطری که در ابتلا به بیماری ویتیلیگو نقش دارند:
وراثت و یا به بیان دیگر درسوابق گذشته ی خانوادگی وجود داشته باشد.
وجود سایر بیماری های خود ایمنی در سابقه خانوادگی.
تغییرات خاصی در ژن ها که به ویتیلیگوی غیر سگمنتال منجر می شود.
محرک ها:
ویتیلیگو توسط رویدادهای خاصی ایجاد شود، مانند:
رویدادهای استرس زا مانند زایمان.
تغییرات هورمونی در بدن، مانند بلوغ.
مشکلات کبد یا کلیه.
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص.
ویتیلیگو به دلیل عفونت ایجاد نمی شود و نمی توان آن را از شخص دیگری که به آن مبتلا شده است گرفت.
تشخیص ویتیلیگو:
پزشک عمومی پس از بررسی نواحی آسیب دیده پوست قادر به تشخیص ویتیلیگو خواهد بود.
آنها ممکن است از شما بپرسند که آیا:
سابقه ویتیلیگو در خانواده شما وجود دارد یا خیر؟
سابقه سایر بیماری های خود ایمنی در خانواده شما وجود دارد یا خیر؟
شما به راحتی زیر نور خورشید برنزه می شوید یا می سوزید؟
هر ناحیه ای از پوست شما بدون درمان بهتر شده و یا اینکه بدتر شده است؟
-قبلاً هر روش درمانی را امتحان کرده اید؟
در صورت وجود ویتیلیگو، پزشک عمومی از یک لامپ فرابنفش (UV) به نام لامپ وود استفاده می کند تا پوست را با جزئیات بیشتری ببیند.چرا که لکه‌های ویتیلیگو در زیر نور فرابنفش راحت‌تر دیده می‌شوند، که به پزشک کمک می‌کند ویتیلیگو را از سایر بیماری‌های پوستی، مانند پیتریازیس ورسیکالر (که در آن رنگدانه‌ها به دلیل عفونت قارچی از بین می‌رود) تشخیص دهد.
درمان ویتیلیگو:
اگر ویتیلیگو شدید باشد یا باعث ایجاد احساس نارضایتی و ناراحتی شود، بهتر است آن را درمان کرد.
لکه های سفید ناشی از ویتیلیگو معمولاً دائمی هستند، اگرچه سایر گزینه های درمانی برای کاهش اثرات ظاهری آنها در دسترس است.
اگر لکه ها نسبتاً کوچک هستند، می توان از کرم استتار پوست برای پوشاندن آنها استفاده کرد.
از کرم‌های استروئیدی نیز می‌توان برای بازگرداندن مقداری رنگدانه روی پوست استفاده کرد، اما استفاده طولانی‌مدت میتواند باعث ترک‌های پوستی و نازک شدن پوست شود.
اگر کرم‌های استروئیدی مؤثر نباشند، ممکن است از فتوتراپی (درمان با نور) استفاده شود.
اگرچه درمان ممکن است به بازگرداندن رنگ به پوست شما کمک کند، اما اثر آن معمولا دوام نمی آورد. درمان نمی تواند از گسترش بیماری جلوگیری کند.
عوارض ویتیلیگو:
به دلیل کمبود ملانین، پوست در برابر اثرات نور خورشید آسیب پذیرتر می شود. برای جلوگیری از آفتاب سوختگی حتما از ضد آفتاب قوی استفاده شود .
ویتیلیگو همچنین با مشکلات چشمی مانند التهاب عنبیه، التهاب لایه میانی چشم (یووئیت) و از دست دادن جزئی شنوایی (هیپواکوزیس) همراه می باشد.
مشکلات مربوط به اعتماد به نفس و عزت نفس در افراد مبتلا به ویتیلیگو رایج است.برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است .
