مطالعات جدید نشان می‌دهند رفتارهایی مانند مجبور کردن کودک به خوردن تمام غذا یا استفاده از غذا به‌عنوان پاداش، نه تنها بر الگوهای تغذیه‌ای کودک تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند به افزایش رفتارهای هیجانی و مشکلات روانی در آینده منجر شود.
به گزارش خط سلامت این مقاله به بررسی ارتباط میان شیوه‌های تغذیه‌ای اجباری و پرخوری احساسی در کودکان و تأثیرات آن بر سلامت جسمی و روانی آنها می‌پردازد.
اجبار به غذا خوردن و بیماری روانی در کودک
مطالعات جدید نشان می‌دهند شیوه‌های اجباری در تغذیه کودکان می‌تواند به پرخوری احساسی در آنها منجر شود، به‌ویژه در کودکان پیش‌دبستانی. این شیوه‌ها شامل رفتارهایی مانند مجبور کردن کودک به خوردن تمام غذا یا استفاده از غذا به‌عنوان پاداش یا تنبیه است. این اقدامات نه تنها به تنظیم رفتار غذایی کودک آسیب می‌زنند، بلکه به‌طور غیرمستقیم بر رفتارهای هیجانی و واکنش‌های احساسی او تاثیر می‌گذارند.
نتایج تحقیقات نشان می‌دهند که پرخوری احساسی معمولاً در سنین ۵ تا ۷ سالگی در کودکان مشاهده می‌شود و ارتباط مستقیمی با مصرف غذاهای پرانرژی و ناسالم و همچنین افزایش خطر چاقی دارد. این الگوهای رفتاری می‌توانند بر سلامت جسمی و روانی کودک در طولانی‌مدت تاثیر بگذارند. برای جلوگیری از این نوع پرخوری، کارشناسان تغذیه توصیه می‌کنند که والدین شیوه‌های مثبت و حمایتگرانه برای تغذیه کودک خود به کار ببرند و اجازه دهند تا کودک با غذا ارتباط طبیعی و سالمی برقرار کند.
در نهایت، این مطالعه تأکید می‌کند که برای پیشگیری از این مشکلات، والدین باید شیوه‌های تغذیه‌ای مثبت‌تری را در پیش بگیرند. توصیه می‌شود که والدین به کودکان خود آزادی انتخاب در مصرف غذا بدهند و از استفاده از غذا به‌عنوان ابزار تنبیه یا پاداش خودداری کنند. پژوهشگران همچنین بر لزوم آگاهی بیشتر والدین و مراقبان از تأثیرات بلندمدت شیوه‌های تغذیه‌ای اجباری بر سلامت روانی و جسمی کودکان تأکید دارند.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
