اختلال دلبستگی در بزرگسالان معمولاً ریشه در مسائل دوران کودکی دارد و می‌تواند تأثیر زیادی بر روابط فردی و اجتماعی داشته باشند. این اختلالات ممکن است شامل عدم توانایی در ایجاد پیوندهای عاطفی یا وابستگی بیش از حد به دیگران باشد.
به گزارش خط سلامت تشخیص و درمان این اختلالات اهمیت زیادی دارد، چرا که بر کیفیت زندگی فرد و روابط او تأثیرات منفی می‌گذارد. در این مقاله، به بررسی علل، علائم و درمان‌های اختلال دلبستگی در بزرگسالان می‌پردازیم.
اختلال دلبستگی چیست؟
اختلال دلبستگی یک وضعیت روانی است که موجب می‌شود فرد یا از ایجاد روابط عاطفی اجتناب کند، یا به شدت به دیگران وابسته شود. این اختلالات می‌توانند تأثیرات عمیقی بر رفتار، خلق و خو و عملکرد اجتماعی فرد داشته باشند و در صورت عدم درمان، مشکلات جدی در روابط ایجاد کنند. افرادی که دچار اختلال دلبستگی هستند، نیاز به درمان تخصصی دارند تا الگوهای رفتاری خود را تغییر دهند.
علل اختلالات دلبستگی در بزرگسالان
اختلالات دلبستگی در دوران کودکی معمولاً نتیجه تجربیات منفی و آسیب‌زا مانند بی‌توجهی، سوءاستفاده یا مراقبت ناکافی از سوی والدین یا مراقبان است. در این شرایط، کودک نمی‌تواند احساس امنیت و اطمینان از ارتباطات عاطفی با دیگران را تجربه کند، که پایه‌گذار شکل‌گیری ارتباطات اجتماعی سالم در بزرگسالی می‌باشد.
دلبستگی به عنوان یک پیوند عاطفی و روانی است که کودک با والدین یا مراقبان اصلی خود برقرار می‌کند. اگر این ارتباط‌ها سالم و امن نباشند، کودک ممکن است احساس تنهایی، ناامنی یا بی‌اعتمادی به دیگران داشته باشد. در طول زمان، این اختلالات می‌توانند به مشکلات جدی‌تری تبدیل شوند، از جمله:
اختلالات روابط بین فردی: کودکانی که دلبستگی ناامن دارند، ممکن است در بزرگسالی در ایجاد و حفظ روابط نزدیک و سالم با دیگران دچار مشکل شوند. این افراد ممکن است به سختی به دیگران اعتماد کنند یا از نزدیک شدن به دیگران اجتناب کنند.
اضطراب و افسردگی: نبود دلبستگی سالم می‌تواند منجر به اضطراب و افسردگی در بزرگسالی شود. این افراد ممکن است در مواجهه با استرس‌ها و چالش‌های زندگی به راحتی از کنترل خارج شوند و احساس تنهایی و ناامیدی کنند.
مشکلات عاطفی: اختلالات دلبستگی در دوران کودکی می‌توانند باعث بروز مشکلات عاطفی مانند خودانتقادی، احساس گناه، یا عدم احساس ارزشمندی در بزرگسالی شوند.
در صورتی که اختلالات دلبستگی در دوران کودکی شناسایی و درمان نشوند، ممکن است تأثیرات منفی آنها در زندگی فردی و اجتماعی کودک در بزرگسالی ادامه یابد. این مسأله می‌تواند روابط فردی و شغلی افراد را تحت‌تأثیر قرار دهد و باعث مشکلات عاطفی و روانی طولانی‌مدت شود.
انواع اختلالات دلبستگی
اختلال دلبستگی واکنشی (RAD): در این اختلال، فرد از ایجاد روابط عاطفی اجتناب می‌کند و ممکن است علائمی همچون افسردگی، گوشه‌گیری و مشکلات عاطفی را تجربه کند.
اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده: افراد مبتلا به این اختلال ممکن است در روابط با دیگران بیش از حد وابسته شوند و رفتارهای اجتماعی نادرستی نشان دهند.
درمان اختلالات دلبستگی در بزرگسالان
برای درمان اختلالات دلبستگی در بزرگسالان، روان‌درمانی یکی از موثرترین روش‌ها است. این درمان‌ها می‌توانند به فرد کمک کنند تا با آسیب‌های دوران کودکی خود روبه‌رو شود و روابط سالم‌تری با دیگران برقرار کند.
روان‌درمانی: این نوع درمان به فرد کمک می‌کند تا مشکلات دلبستگی را شناسایی کرده و روش‌های جدیدی برای برقراری روابط سالم بیاموزد.
درمان شناختی-رفتاری (CBT): این درمان به فرد کمک می‌کند تا الگوهای فکری و رفتاری که منجر به مشکلات دلبستگی می‌شود را شناسایی و تغییر دهد.
درمان دلبستگی: درمانی است که به افراد کمک می‌کند تا آسیب‌های ناشی از دلبستگی‌های ناکام دوران کودکی را درمان کنند و الگوهای جدیدی از روابط سالم بیاموزند.
نتیجه‌گیری
اختلالات دلبستگی در بزرگسالان معمولاً از مسائل دوران کودکی نشأت می‌گیرند و می‌توانند تأثیرات جدی بر روابط و کیفیت زندگی فرد داشته باشند. اگر شما یا کسی که می‌شناسید با این اختلالات مواجه است، مراجعه به یک متخصص سلامت روان می‌تواند به درمان و بهبود روابط کمک کند. از طریق درمان‌های تخصصی مانند روان‌درمانی و CBT، افراد می‌توانند بهبود یابند و روابط عاطفی سالم‌تری برقرار کنند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
