عوامل متعددی از جمله احساس شرم، انزوا، بی‌ارزشی و ناامیدی که ناشی از اختلال احتکار است، می‌توانند به افکار خودکشی منجر شوند.
به گزارش خط سلامت علاوه بر این، اختلال احتکار اغلب با سایر اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب همراه است که خود عوامل خطر شناخته‌شده برای خودکشی هستند.
اختلال احتکار و ارتباط آن با خودکشی
اختلال احتکار، یک بیماری روانی است که با دشواری در دور انداختن اشیاء، صرف نظر از ارزششان، مشخص می‌شود. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که این اختلال ارتباط مستقیمی با افزایش خطر خودکشی دارد.
چرا افراد مبتلا به اختلال احتکار ممکن است به خودکشی فکر کنند؟
عوامل روانی
افسردگی و اضطراب: این اختلالات اغلب همراه با اختلال احتکار دیده می‌شوند و می‌توانند به شدت بر روحیه و احساسات فرد تأثیر بگذارند.
احساس شرم و انزوا: افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، اغلب احساس شرم می‌کنند و از نظر اجتماعی منزوی می‌شوند.
احساس بی‌ارزشی و ناامیدی: ناتوانی در کنترل وضعیت و احساس بی‌امیدی نسبت به آینده می‌تواند به افکار خودکشی منجر شود.
عوامل اجتماعی
مشکلات در روابط: اختلال احتکار می‌تواند بر روابط شخصی و حرفه‌ای فرد تأثیر منفی بگذارد.
مشکلات مالی: نگهداری تعداد زیادی از اشیاء می‌تواند به مشکلات مالی جدی منجر شود.
عوامل مرتبط با اختلال احتکار
دشواری در تصمیم‌گیری: افراد مبتلا به اختلال احتکار اغلب در تصمیم‌گیری در مورد دور انداختن اشیاء مشکل دارند که می‌تواند به احساس فلج شدن و از دست دادن کنترل منجر شود.
احساس وابستگی عاطفی به اشیاء: برخی افراد به اشیاء خود به عنوان بخشی از هویت خود نگاه می‌کنند و دور انداختن آن‌ها را بسیار دشوار می‌یابند.
درمان‌های موثر برای اختلال احتکار
درمان شناختی-رفتاری: این نوع درمان می‌تواند به افراد کمک کند تا افکار و رفتارهای منفی خود را تغییر دهند.
دارودرمانی: داروها می‌توانند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب کمک کنند.
حمایت اجتماعی: داشتن یک شبکه حمایتی قوی می‌تواند به افراد کمک کند تا احساس انزوا نکنند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
