در حالی که برخی از اشکال شدید دزدی کودکان می تواند نشان دهنده یک مشکل روانی جدی باشد، در بیشتر مواقع صرفاً یک رفتار رایج است که از بین می رود.
روانشناسی دزدی کودکان
به گزارش خط سلامت کودکی که عشق و محبت بسیار کمی داشته و مورد آزار و غفلت قرار گرفته است، به عنوان نوعی از عشق به خود، به عنوان راهی برای حفظ فاصله عاطفی و ایمنی دست به دزدی می زند.
یکی از دغدغه های والدین دزدی کردن کودکان است. اغلب والدین نحوه مواجه شدن با مشکل دزدی کردن کودکان را بلد نبوده و نیازمند یادگیری و آگاهی در این زمینه هستند. در این مطلب راه کارهایی برای والدین در صورت بروز رفتار دزدی در کودکان ارائه شده است.
منشأ دزدی
منشأ دزدی در کودکان وبزرگسالان یکی نیست. منشأ دزدی گاهی محرومیت است. حتی محرومیتی ساده از غذا، بستنی و شکلاتی افراد را به دزدی وا می دارد. به خصوص محرومیت های دوران کودکی و عدم احساس ارضا و اشباع در این امر نقشی اساسی دارد.
علل دزدی
نیازهای مادی: محرومیت ها و نداشتن ها.
علل عاطفی: محرومیت از محبت و نوازش که موجب اضطراب می شود و دزدی طفل سبب سکون او می شود.
عدم احساس تأمین امنیت برای خشونتی که درباره اش اعمال می شود.
انتقام از والدین یا دیگران به هر علتی که باشد.
علل روانی: بسیاری از دزدی ها دارای جنبه روانی هستند. دیدن جنس مورد علاقه کودک و عدم دسترسی به آن محرکی می شود برای دزدی.
تقلید از الگو ها و نمونه هایی که کودک از طریق رسانه ها دیده یا شنیده است.
رفع اضطراب روانی
نوعی اعتراض و نشان دادن توانایی خود.
رغبت روانی به داشتن اشیاء پر زرق و برق که دزدی بنظر کودک بهترین و تنها راه است.
بهترین برخورد با دزدی کودکان، برداشتن گام هایی حساب شده برای آموزش صداقت و درستکاری و تصحیح این رفتار ناشایست است. والدین نباید در برابر دزدی کودکان بیش از حد لازم عکس العمل نشان دهند، همان طور که نباید ازکنار آن به سادگی بگذرند.
والدین به کودکان اصل مالکیت را بیاموزند.
والدین معنی خریدن را برای کودک توضیح دهند. به کودک بفهمانند برای داشتن هر چیزی باید پول پرداخت کنند.
والدین مفهوم مالکیت را به کودک آموزش دهند. به کودک یاد بدهند چیزهایی را که مال اوست از چیزهایی که به او تعلق ندارد، تشخیص دهد.
درباره اعمال کودک با او بحث کنند. اگر کودک چیزی را که مال او نیست، برداشت، با او صحبت کنند و به او بگویند: اگر کسی چیزی را که مال تو است بدون اجازه بر دارد، چه احساسی خواهی داشت؟ از او بخواهند چیزی را که برداشته است، به صاحبش برگرداند؛ ولی از آنجا که عذرخواهی برای کودکان کار مشکلی است، او را مجبور نکنند بار اول عذرخواهی کند، ولی به او بگویند دفعه بعد باید بگوید معذرت می خواهم.
به او آموزش دهند وقتی چیزی را می بیند و می خواهد آن را داشته باشد، اول از صاحب آن سوال کند که آیا می تواند آن را بر دارد یا نه.
والدین عذر خواهی را به کودک یاد بدهند.
به کودک یاد بدهند در برابر وسوسه ها مقاومت کند.
نام کاری را که کودک انجام می دهد به او بگویند. وقتی کودک چیزی را که به او تعلق ندارد ازجایی بر می دارد، به سرعت با او برخورد کنند، یعنی در یک موقعیت مناسب با او صحبت کنند. به کودک بگویند باید آن شیء را به صاحبش برگرداند.
والدین پیامد های منفی را به کار گیرند. جیغ و داد و موعظه های طولانی برای این رفتار برخورد صحیحی نیست، برای کودکان پیامد های واقعی لازم است تا یاد بگیرند دزدی، خلافی بسیار جدی است. کودکان باید یاد بگیرند که جبران کنند.
والدین به کودک، در مقابل رفتار درست پاداش دهند.
والدین بر کارهای کودک نظارت داشته باشند.
والدین سعی کنند کودک را در مقابل جمع تنبیه نکنند و به شخصیت او در مقابل دیگران توهین نکنند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
