اختلال انفجاری متناوب می تواند شما را پرخاشگر و حتی خشن کند. ممکن است فریاد بزنید، وارد دعوا شوید، اشیاء را پرتاب کنید یا بشکنید، از دیگران سوء استفاده کنید و عصبانی شوید. این رفتار شما را تحت فشار قرار می دهد و بر فعالیت ها و روابط روزمره تأثیر می گذارد.
به گزارش خط سلامت تحقیقات نشان می دهد که 7 درصد از مردم اختلال انفجاری متناوب دارند. اختلال انفجاری متناوب معمولا در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شود. اکثر مردم در ادامه زندگی خود به تجربه آن ادامه می دهند، اگرچه با افزایش سن می تواند بهتر شود. درمان معمولاً شامل درمان و دارو است.
اختلال انفجاری متناوب بدون دلیل باعث طغیان ناگهانی عصبانیت می شود. ممکن است کنترل خود را از دست بدهید و به صورت کلامی و فیزیکی نسبت به عزیزان خود مورد آزار و اذیت قرار بگیرید.
آیا اختلال انفجاری متناوب نوعی دوقطبی است؟
اگرچه ممکن است به هم مرتبط باشند، اما این دو اختلال جداگانه هستند. آنها اغلب همان چیزی هستند که کارشناسان آن را "شرایط همبود" می نامند. این بدان معناست که اگر اختلال انفجاری متناوب دارید، ممکن است به اختلال دوقطبی نیز مبتلا شوید. طبق تحقیقات اخیر، اگر اختلال انفجاری متناوب دارید، تقریباً هفت برابر بیشتر از افراد بدون اختلال انفجاری متناوب در معرض ابتلا به اختلال دوقطبی هستید. در واقع، دوقطبی یکی از پنج اختلال رایج سلامت روان است که به اختلال انفجاری متناوب متصل است. بقیه عبارتند از:
اختلال اضطراب فراگیر
اختلال رفتاری
اختلال نافرمانی مخالف
وابستگی به الکل
علل و عوامل خطر اختلال انفجاری متناوب
کارشناسان هنوز نمی دانند چه چیزی باعث اختلال انفجاری متناوب می شود. اما چند چیز ممکن است احتمال ابتلا به این اختلال را افزایش دهد، مانند:
ژن ها
اختلال انفجاری متناوب معمولا در خانواده ها اجرا می شود، بنابراین می توانید ژنی را به ارث برده باشید که احتمال ابتلا به این اختلال را افزایش می دهد. 72 درصد از تشخیص های اختلال انفجاری متناوب به سابقه خانوادگی مرتبط است.
محیط
اگر در خانواده‌ای بزرگ شده‌اید که رفتارهای اختلال انفجاری متناوب مانند طغیان‌های خشونت‌آمیز و آزار فیزیکی و کلامی در آن رایج بوده است، احتمالاً رفتار مشابهی دارید. تجارب آسیب زا در دوران کودکی ممکن است خطر را افزایش دهد.
مغز
ساختار و شیمی مغز و همچنین نحوه عملکرد مغز ممکن است با کسی که اختلال انفجاری متناوب ندارد متفاوت باشد. تحقیقات نشان می دهد افراد مبتلا به اختلال انفجاری متناوب سطوح پایین تری از یک هورمون انتقال دهنده عصبی به نام سروتونین دارند.
داشتن یک اختلال روانی دیگر نیز خطر ابتلا به اختلال انفجاری متناوب را افزایش می دهد. برای مثال، اگر دارید:
اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)
اختلال شخصیت ضد اجتماعی
اختلال شخصیت مرزی
افسردگی
اضطراب
اختلال سوء مصرف مواد
علائم اختلال انفجاری متناوب
یک قسمت اختلال انفجاری متناوب ممکن است در هر زمانی اتفاق بیفتد. یک قسمت معمولی کمتر از 30 دقیقه طول می کشد.
علائم رایج IED عبارتند از:
عصبانیت ناگهانی
نا امیدی
تحریک پذیری با تماس انسانی
افکار پراکنده
سطوح انرژی بالا
سفتی در قفسه سینه
احساس سوزن سوزن شدن
تکان دادن
افکار مسابقه ای
ضربان قلب سریع
در طول یک قسمت، ممکن است:
فریاد بزنید و از کلمات توهین آمیز استفاده کنید
بحث های داغ را شروع کنید
به مردم سیلی بزنید یا هل دهید
دعواهای فیزیکی را شروع کنید
به اموال خود یا شخص دیگری آسیب برساند
تهدید به آسیب رساندن به افراد یا حیوانات
شدت علائم ممکن است با علائم شخص دیگر متفاوت باشد. ممکن است پرخاشگری کلامی نشان دهید اما پرخاشگری فیزیکی را نشان ندهید، در حالی که فرد دیگری ممکن است از نظر فیزیکی بسیار پرخاشگر باشد.
وقتی اختلال انفجاری متناوب دارید، از کاری که انجام می‌دهید آگاه هستید، اما نمی‌توانید آن را کنترل کنید. بعد از یک قسمت، ممکن است احساس گناه داشته باشید.
این اپیزودها ممکن است روزانه اتفاق بیفتند، یا ممکن است هفته ها و ماه ها آنها را نداشته باشید. در طول این مدت، ممکن است هنوز هم احساس عصبانیت، پرخاشگری، تحریک پذیری و تکانشی داشته باشید.
درمان اختلالات انفجاری متناوب
اختلال انفجاری متناوب با ترکیبی از درمان، دارو و تغییرات سبک زندگی درمان می شود.
درمان
درمان شناختی رفتاری (CBT) می‌تواند کمک کند تا دریابید چرا دچار این دوره‌ها می‌شوید و برای پیشگیری از آن چه کاری می‌توانید انجام دهید. همچنین می تواند در مدیریت خشم و یافتن راه های سالم تری برای مقابله با چیزهایی که شما را آزار می دهد کمک کند. تمرینات تمدد اعصاب، مانند تنفس عمیق و آرامش عضلانی، درمانی دیگری است که می تواند کمک کند تا کنترل بیشتری بر تکانه های خود داشته باشید.
داروها
روانپزشک ممکن است برای کمک به تعادل مواد شیمیایی مغز، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) یا داروهای تثبیت‌کننده خلق را تجویز کند. داروهای ضد روان پریشی، ضد تشنج و داروهای ضد اضطراب نیز استفاده می شود.
تغییر سبک زندگی
مدیریت استرس
ورزش
خواب سالم
رژیم غذایی مغذی
توسعه سیستم پشتیبانی
عوارض اختلال انفجاری متناوب
اختلال انفجاری متناوب می تواند زندگی شما و اطرافیانتان را بسیار سخت کند.
روابط
اختلال انفجاری متناوب باعث طغیان های عصبانیت می شود که می تواند منجر به آزار کلامی و فیزیکی شود. این به نوبه خود می تواند منجر به طلاق، استرس در خانواده و سایر مشکلات روابط شود. برخی تحقیقات نشان داده است که احتمال طلاق یا جدایی افراد مبتلا به اختلال انفجاری متناوب تقریبا چهار برابر بیشتر است.
کار و مدرسه
می توانید تصور کنید که چگونه رفتارهای مرتبط با اختلال انفجاری متناوب روی یک فرد در محیط مدرسه یا محل کار تأثیر می گذارد. تحقیقات نشان می دهد که آنها در یادگیری مشکل بیشتری دارند و در معرض خطر بالاتری برای عقب افتادن نمره هستند.
مشکلات خلقی و سایر اختلالات روانی
حدود 80 درصد از افراد مبتلا به اختلال انفجاری متناوب حداقل یک اختلال دیگر مانند اضطراب یا اختلال دوقطبی نیز دارند. یک مطالعه نشان داد افسردگی کمترین اختلال شایع در بین افراد مبتلا است. اما خطر ابتلا به افسردگی در افراد مبتلا تقریباً سه برابر بیشتر از افرادی است که اختلال انفجاری متناوب ندارند. اختلال انفجاری متناوب همچنین خطر ابتلا به اختلالات مصرف مواد را افزایش می دهد.
خودکشی و خودآزاری
25 درصد از افرادی که اختلال انفجاری متناوب دارند اقدام به خودکشی می کنند. خودآزاری، به این معنی که شما از نظر جسمی به خود صدمه می زنید اما نه به عنوان بخشی از اقدام به خودکشی، در اختلال انفجاری متناوب نیز رایج است.
مشکلات سلامت جسمانی
بیماری عروق کرونر قلب
فشار خون بالا
سکته
دیابت
آرتروز
کمر درد و گردن و همچنین سایر دردهای مزمن
سردرد
زخم ها. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
