هیپوسپادیاس می‌تواند در شدت‌های مختلفی بروز کند و ممکن است باعث چالش‌هایی در روند ادرار کردن، ظاهر آلت تناسلی و مسائل روانی در آینده شود. تشخیص زودهنگام و درمان به موقع این نقص می‌تواند تأثیر زیادی در کیفیت زندگی کودک داشته باشد.
به گزارش خط سلامت در بیشتر موارد، درمان هیپوسپادیاس نیاز به جراحی دارد و در صورتی که به موقع انجام شود، بیشتر کودکان به زندگی طبیعی و سالم خود ادامه می‌دهند.
هیپوسپادیاس چیست؟
هیپوسپادیاس یک نقص مادرزادی است که در آن دهانه مجرای ادرار، که لوله‌ای است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می‌برد، در نوزادان پسر به جای اینکه در نوک آلت تناسلی قرار گیرد، در قسمت زیرین آن قرار دارد. این وضعیت با شدت‌های مختلفی بروز می‌کند و نیاز به تشخیص و درمان به موقع دارد.
انواع هیپوسپادیاس
هیپوسپادیاس به انواع مختلفی تقسیم می‌شود که بستگی به موقعیت دقیق دهانه مجرای ادرار دارد:
گلنولار: دهانه مجرای ادرار در سر آلت تناسلی قرار دارد.
تاجی: دهانه مجرای ادرار درست زیر سر آلت تناسلی است.
ساب کرونال: دهانه مجرای ادرار کمی پایین‌تر از تاج آلت است.
پنوسکروتال: دهانه مجرای ادرار در جایی است که آلت تناسلی به کیسه بیضه متصل می‌شود.
اسکروتوم: دهانه مجرای ادرار روی کیسه بیضه است.
پرینه: شدیدترین شکل، که در آن دهانه مجرای ادرار در ناحیه بین کیسه بیضه و مقعد قرار دارد.
اهمیت درمان هیپوسپادیاس
هیپوسپادیاس درمان نشده می‌تواند منجر به مشکلات مختلفی مانند:
جریان غیر طبیعی ادرار
انحنای آلت تناسلی
اختلالات نعوظ
ناتوانی در داشتن رابطه جنسی طبیعی
حتی در انواع خفیف این بیماری، مشکلات مشابه می‌تواند بروز یابد. بنابراین، درمان سریع و صحیح بسیار مهم است.
نشانه های هیپوسپادیاس
هیپوسپادیاس یک نقص مادرزادی است که در نوزادان پسر به صورت قرار گرفتن غیر طبیعی دهانه مجرای ادرار در زیر آلت تناسلی به جای نوک آن بروز می‌کند. علائم و نشانه‌های این بیماری شامل موارد زیر است:
محل غیر طبیعی دهانه مجرای ادرار: دهانه ادرار ممکن است در قسمت پایین‌تر از نوک آلت تناسلی قرار گیرد، که بسته به شدت بیماری می‌تواند متفاوت باشد.
انحنای آلت تناسلی (Chordee): آلت تناسلی ممکن است در هنگام نعوظ یا حتی در حالت عادی انحنا داشته باشد.
مشکلات ادرار کردن: ممکن است جریان ادرار به طور طبیعی و مستقیم نباشد و کودک دچار مشکلاتی مانند پاشیدن یا انحراف ادرار شود.
ظاهر غیر طبیعی آلت تناسلی: در موارد شدیدتر، ممکن است ظاهر آلت تناسلی طبیعی به نظر نرسد و دچار تغییرات قابل توجهی در شکل و اندازه شود.
وجود مشکلات هورمونی یا ژنتیکی: در برخی از موارد، هیپوسپادیاس می‌تواند با اختلالات هورمونی یا ژنتیکی همراه باشد که می‌تواند باعث تأثیرات دیگر بر سلامت کودک شود.
نحوه تشخیص هیپوسپادیاس
تشخیص این بیماری معمولاً در بدو تولد به‌وسیله پزشک متخصص صورت می‌گیرد. پزشک با بررسی ظاهری آلت تناسلی نوزاد و تعیین محل دقیق دهانه مجرای ادرار می‌تواند به تشخیص هیپوسپادیاس برسد.
در صورتی که تشخیص غیر واضح باشد، ممکن است پزشک آزمایشات اضافی یا تصویربرداری‌های خاص برای بررسی دقیق‌تر انجام دهد. همچنین، در مواردی که هیپوسپادیاس با مشکلات هورمونی یا ژنتیکی همراه باشد، آزمایشات اضافی برای بررسی سلامت کلی نوزاد انجام خواهد شد.
علل هیپوسپادیاس
هیپوسپادیاس یک نقص مادرزادی است که در اثر عوامل مختلفی به وجود می‌آید. علت دقیق این بیماری هنوز به‌طور کامل مشخص نیست، اما برخی عوامل شناخته‌شده که ممکن است در بروز هیپوسپادیاس نقش داشته باشند عبارتند از:
عوامل ژنتیکی: مطالعات نشان داده‌اند که هیپوسپادیاس می‌تواند به ارث برسد. اگر یک یا هر دو والد به این بیماری مبتلا باشند، احتمال بروز آن در فرزند افزایش می‌یابد. در بعضی موارد، هیپوسپادیاس می‌تواند با سایر اختلالات ژنتیکی یا کروموزومی نیز همراه باشد.
مشکلات هورمونی: هورمون‌های جنسی مردانه (مثل تستوسترون) در دوران بارداری نقش مهمی در توسعه آلت تناسلی و مجرای ادرار دارند. هر گونه اختلال در سطح این هورمون‌ها می‌تواند منجر به تغییرات در شکل‌گیری دستگاه تناسلی نوزاد و ایجاد هیپوسپادیاس شود. به‌ویژه کمبود یا عدم حساسیت به هورمون‌های مردانه در دوران جنینی می‌تواند باعث این نقص شود.
عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی ممکن است بر رشد و توسعه جنین تأثیر بگذارند. تماس مادر با برخی مواد شیمیایی یا سموم محیطی مانند فتالات‌ها، آفت‌کش‌ها یا برخی داروها در دوران بارداری می‌تواند خطر ابتلا به هیپوسپادیاس را افزایش دهد. همچنین، مصرف الکل یا سیگار در دوران بارداری نیز می‌تواند به بروز این نقص کمک کند.
سن مادر: تحقیقات نشان داده‌اند که سن بالای مادر در هنگام بارداری می‌تواند یکی از عوامل خطر برای بروز هیپوسپادیاس باشد. احتمال ابتلا به این بیماری در نوزادانی که مادرانشان در سنین بالای 35 سال باردار شده‌اند، بیشتر است.
عوامل متعدد و ترکیبی: معمولاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی، هورمونی و محیطی در بروز هیپوسپادیاس دخیل هستند. این عوامل می‌توانند به صورت همزمان یا جداگانه باعث نقص در توسعه طبیعی دستگاه تناسلی شوند.
درمان هیپوسپادیاس
درمان هیپوسپادیاس معمولاً جراحی است و بهتر است در سنین پایین انجام شود. جراحی به دو روش انجام می‌شود:
اورتروپلاستی (جراحی تک مرحله‌ای) برای موارد خفیف‌تر.
جراحی مرحله‌ای برای انواع شدیدتر.
بهترین زمان برای جراحی حدود 1 سالگی است و ممکن است در برخی موارد به درمان هورمونی نیاز باشد.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
