تحقیقات نشان داده است انتظار بیش از چهار ساعت در بخش اورژانس برای درمان شکستگی لگن ، خطر مرگ زودرس را بیش از یک‌سوم افزایش می‌دهد.
به گزارش خط سلامت پژوهشگران دریافتند بیماران بالای ۵۰ سال که مجبور به انتظار در بخش اورژانس برای بیشتر از چهار ساعت قبل از پذیرش بودند، ۳۶ درصد بیشتر احتمال دارد که در عرض ۹۰ روز جان خود را از دست بدهند.
انتظار برای درمان شکستگی لگن و افزایش خطر مرگ
تیم تحقیقاتی از دانشگاه ادینبرو ۳,۲۶۶ بیمار مبتلا به شکستگی لگن را در یک مرکز تروما در اسکاتلند بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ تحلیل کردند. این بیماران به طور میانگین ۸۱ ساله بودند و ۳۸.۶ درصد آنها بیش از چهار ساعت در بخش اورژانس انتظار کشیدند.
بیماران سپس به مدت بیش از ۵۰۰ روز زیر نظر بودند که در طی این مدت ۱,۳۱۴ نفر جان خود را از دست دادند.
کارشناسان دریافتند شانس زنده ماندن سه ماه پس از پذیرش در بیمارستان برای بیمارانی که بیش از چهار ساعت در بخش اورژانس بودند، به‌طور "معناداری " نسبت به کسانی که زمان کمتری را در آنجا سپری کردند، کمتر بود.
شکستگی لگن چیست؟
شکستگی لگن به شکستگی در قسمت بالایی استخوان ران (فمور) اطلاق می‌شود که پا را به لگن متصل می‌کند. این نوع شکستگی معمولاً در یکی از سه ناحیه زیر رخ می‌دهد:
شکستگی‌های داخل کپسولی: این شکستگی‌ها در داخل کپسول مفصل لگن رخ می‌دهند.
شکستگی‌های بین‌تروکانتری: این شکستگی‌ها بین گردن و شفت استخوان فمور واقع می‌شوند.
شکستگی‌های زیر تروکانتر: این شکستگی‌ها در زیر تروکانترهای فمور قرار دارند.
شکستگی لگن می‌تواند به دو نوع غیرجابجا (استخوان ترک می‌خورد اما در محل خود باقی می‌ماند) و جابجا (استخوان به دو یا چند قسمت شکسته و از هم فاصله می‌گیرد) تقسیم شود.
چرا این اتفاق می‌افتد؟
شکستگی لگن می‌تواند ناشی از چندین عامل باشد، از جمله:
افتادن: شایع‌ترین علت، به ویژه در بزرگسالان مسن. افتادن ممکن است به دلیل لیز خوردن، تلو تلو خوردن یا از دست دادن تعادل اتفاق بیفتد.
پوکی استخوان: حالتی که باعث تضعیف استخوان‌ها می‌شود و آنها را در برابر شکستگی حساس‌تر می‌کند. این وضعیت معمولاً در بزرگسالان، به ویژه در زنان پس از یائسگی، مشاهده می‌شود.
عوامل مرتبط با سن: با افزایش سن، قدرت عضلانی، هماهنگی و تعادل کاهش می‌یابد و این عوامل خطر سقوط و شکستگی را افزایش می‌دهند.
ضربه شدید: هرچند کمتر رایج است، شکستگی لگن می‌تواند در افراد جوان‌تر به دلیل تصادفات یا آسیب‌های ورزشی نیز رخ دهد.
چه کسانی بیشتر در معرض این عارضه هستند؟
برخی گروه‌ها در معرض خطر بالاتری برای شکستگی لگن قرار دارند، از جمله:
بزرگسالان مسن: به ویژه افرادی که بالای ۶۵ سال سن دارند. با افزایش سن، خطر این نوع شکستگی به دلیل عوامل مانند کاهش چگالی استخوان و ضعف عمومی افزایش می‌یابد.
زنان: زنان پس از یائسگی به ویژه در معرض خطر هستند، زیرا کاهش سطح استروژن بر چگالی استخوان تأثیر می‌گذارد.
افراد مبتلا به پوکی استخوان: افرادی که با پوکی استخوان یا چگالی استخوان پایین تشخیص داده شده‌اند، احتمال بیشتری برای شکستگی در اثر سقوط دارند.
افرادی با سابقه شکستگی قبلی: تاریخچه شکستگی‌های قبلی می‌تواند خطر شکستگی‌های آینده را افزایش دهد.
افرادی با برخی بیماری‌های پزشکی: شرایطی مانند بیماری پارکینسون، آرتریت یا اختلالات شناختی می‌توانند خطر سقوط را افزایش دهند.
افرادی که از برخی داروها استفاده می‌کنند: داروهایی که بر سلامت استخوان یا تعادل تأثیر می‌گذارند نیز می‌توانند خطر شکستگی لگن را افزایش دهند.
نتیجه‌گیری
شکستگی لگن می‌تواند عواقب قابل توجهی داشته باشد، از جمله از دست دادن تحرک و استقلال، و می‌تواند منجر به افزایش بیماری و مرگ و میر، به ویژه در بزرگسالان مسن، شود. اقدامات پیشگیرانه، مانند ایمن‌سازی محیط‌های زندگی، حفظ سلامت استخوان از طریق رژیم غذایی و ورزش، و مدیریت بیماری‌های پزشکی، برای کاهش خطر این نوع شکستگی ضروری است.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
