علت دقیق ایجاد ناخن‌های چاقویی هنوز به طور کامل مشخص نیست. با این حال، دانشمندان بر این باورند افزایش سطح موادی مانند فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) در خون ممکن است نقش مهمی در این عارضه داشته باشد.
به گزارش خط سلامت بدن ما زمانی که به اندازه کافی اکسیژن دریافت نکند، مقدار بیشتری VEGF تولید می‌کند. این افزایش تولید VEGF ممکن است باعث تغییراتی در رشد و شکل ناخن‌ها شود و در نتیجه ناخن‌های چاقویی ایجاد شود.
چه عواملی باعث ایجاد ناخن‌های چاقویی شوند؟
عوامل ژنتیکی و ناخن‌های چاقویی
عوامل ژنتیکی به عنوان یکی از مهم‌ترین دلایل ایجاد ناخن‌های چاقویی شناخته می‌شوند. بسیاری از افرادی که به این عارضه مبتلا هستند، آن را از بدو تولد همراه خود دارند. این نشان می‌دهد که ژن‌ها نقش قابل توجهی در شکل‌گیری و رشد ناخن‌ها ایفا می‌کنند.
ژن‌ها دستورالعمل‌هایی را برای ساخت پروتئین‌ها و سایر مواد مورد نیاز بدن فراهم می‌کنند. جهش‌ها یا تغییرات در ژن‌هایی که مسئول رشد ناخن‌ها هستند، می‌توانند منجر به ایجاد ناخن‌های غیر طبیعی مانند ناخن‌های چاقویی شوند. این جهش‌ها ممکن است باعث تغییر در تولید پروتئین‌هایی شوند که برای رشد طبیعی ناخن ضروری هستند و در نتیجه به شکل‌گیری ناخن‌های چاقویی منجر شوند.
تاثیر عوامل ژنتیکی بر ناخن‌های چاقویی به صورت ارثی منتقل می‌شود. به عبارت دیگر، اگر یکی از والدین یا سایر اعضای خانواده به ناخن‌های چاقویی مبتلا باشند، احتمال ابتلای فرزندان نیز افزایش می‌یابد. با این حال، عوامل ژنتیکی تنها عامل ایجاد ناخن‌های چاقویی نیستند و عوامل محیطی نیز می‌توانند در بروز این عارضه نقش داشته باشند.
بیماری‌های قلبی و ریوی و ناخن‌های چاقویی
بیماری‌های قلبی و ریوی می‌توانند به طور غیرمستقیم باعث ایجاد ناخن‌های چاقویی شوند. این بیماری‌ها با کاهش میزان اکسیژن رسانی به بافت‌های بدن از جمله ناخن‌ها، باعث ایجاد تغییراتی در رشد و شکل ناخن‌ها می‌شوند.
کاهش سطح اکسیژن در خون باعث تحریک تولید ماده‌ای به نام فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) می‌شود. VEGF پروتئینی است که باعث رشد رگ‌های خونی جدید می‌شود. در شرایط کمبود اکسیژن، بدن تلاش می‌کند با افزایش تولید VEGF، خون‌رسانی به بافت‌ها را بهبود بخشد. با این حال، افزایش بیش از حد VEGF می‌تواند باعث تغییراتی در رشد ناخن‌ها شود و در نتیجه ناخن‌های چاقویی ایجاد شود.
برخی از بیماری‌های قلبی و ریوی که ممکن است با ناخن‌های چاقویی در ارتباط باشند عبارتند از: بیماری‌های مادرزادی قلب، نارسایی قلبی، بیماری‌های انسدادی ریه، آمفیزم و فیبروز کیستیک. این بیماری‌ها با ایجاد اختلال در عملکرد قلب و ریه، باعث کاهش اکسیژن‌رسانی به بافت‌ها و در نتیجه ایجاد ناخن‌های چاقویی می‌شوند.
تشخیص و درمان بیماری‌های قلبی و ریوی می‌تواند به بهبود ظاهر ناخن‌ها کمک کند. با کنترل بیماری زمینه‌ای و افزایش سطح اکسیژن در خون، می‌توان از تولید بیش از حد VEGF جلوگیری کرد و در نتیجه به بهبود ظاهر ناخن‌ها کمک کرد.
تشخیص ناخن‌های چاقویی
تشخیص ناخن‌های چاقویی معمولاً بر اساس معاینه فیزیکی و بررسی سابقه پزشکی بیمار انجام می‌شود. پزشک ممکن است برای بررسی دقیق‌تر وضعیت قلب و ریه، آزمایش‌های دیگری مانند اکوکاردیوگرافی، الکتروکاردیوگرام و آزمایش‌های عملکرد ریه را درخواست کند.
درمان ناخن‌های چاقویی
درمان ناخن‌های چاقویی به علت اصلی ایجاد این عارضه بستگی دارد. اگر ناخن‌های چاقویی نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای باشد، درمان آن بیماری می‌تواند به بهبود ظاهر ناخن‌ها کمک کند. در مواردی که علت مشخصی برای ناخن‌های چاقویی وجود نداشته باشد، درمان خاصی برای آن در نظر گرفته نمی‌شود.
مهم است توجه داشته باشید که ناخن‌های چاقویی همیشه نشانه‌ای از یک بیماری جدی نیستند. بسیاری از افراد مبتلا به این عارضه هیچ مشکلی جدی دیگری ندارند. با این حال، اگر شما ناخن‌های چاقویی دارید، بهتر است برای تشخیص دقیق و درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
