خال‌ها، آن لکه‌های رنگی روی پوست، به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: مادرزادی و اکتسابی. خال‌های مادرزادی از بدو تولد یا در سال‌های اولیه کودکی روی پوست ظاهر می‌شوند، در حالی که خال‌های اکتسابی معمولاً در طول زندگی و اغلب قبل از 35 سالگی ایجاد می‌شوند. این خال‌ها که اغلب بی‌ضرر هستند، نتیجه تجمع ملانوسیت‌ها (سلول‌های تولید‌کننده رنگدانه) در پوست می‌باشند.
به گزارش خط سلامت، خال‌ها به دو دسته‌ی اصلی مادرزادی و اکتسابی تقسیم می‌شوند. خال‌های اکتسابی معمولاً تا قبل از ۳۵ سالگی روی بدن ظاهر می‌شوند و اغلب خوش‌خیم و بدون خطر هستند.
در ادامه‌ی این مقاله به بررسی جامع و دقیق‌تر این موضوع می‌پردازیم. پس با ما همراه باشید تا اطلاعات بیشتری در مورد انواع خال‌ها و نکات مرتبط با آن‌ها کسب کنید.
تشخیص خال های خطرناک و مادرزادی
خال‌ها نوعی توده‌های خوش‌خیم سلول‌های رنگدانه‌ساز هستند که بسیاری از افراد در نقاط مختلف بدن خود دارند و اغلب به دنبال راه‌هایی برای حذف آن‌ها هستند. اندازه و شکل خال‌ها متفاوت است و برخی از آن‌ها ممکن است نگرانی‌هایی را برای افراد ایجاد کنند.
اگر شما هم در فکر برداشتن خال‌های خود هستید، پیش از هر اقدامی توصیه می‌شود این مطلب را از دست ندهید. مهم است که بدانید خال‌ها ضایعات پوستی با انواع مختلف هستند و بهترین روش برای حذف آن‌ها، پس از اطمینان از عدم وجود خطر توسط پزشک، جراحی است.
برای اطمینان از سلامت و ایمنی خود، قبل از هرگونه اقدام به حذف خال، حتماً با پزشک متخصص مشورت کنید تا خال‌های خود را بررسی کرده و از بی‌خطر بودن آن‌ها اطمینان حاصل کنید.
همه چیز درباره خال‌های مادرزادی که باید بدانید
خال‌ها به دو دسته اصلی اکتسابی و مادرزادی تقسیم می‌شوند. خال‌های اکتسابی که شامل بیشتر خال‌ها می‌شوند، در دوران کودکی و بلوغ ظاهر می‌شوند و حدود ۸۰ درصد از افراد حداقل یک یا چند خال ملانوسیتی دارند. این خال‌ها معمولاً پس از ۳۵ سالگی دیگر به صورت جدیدی ایجاد نمی‌شوند.
خال‌های مادرزادی، که حدود یک درصد از نوزادان را در بر می‌گیرند، در زمان تولد حضور دارند و می‌توانند در اندازه‌های کوچک، متوسط و بزرگ ظاهر شوند. خال‌های بزرگ ممکن است بیش از ۲۰ سانتی‌متر قطر داشته باشند و حتی بخشی یا تمامی تنه یا اندام‌ها را پوشش دهند. خطر ابتلا به ملانوم، یک نوع سرطان بدخیم پوست، در این خال‌ها حدود ۴ تا ۶ درصد است.
در زمان تولد، خال‌های مادرزادی ممکن است بسیار کمرنگ باشند و توجه زیادی را جلب نکنند. اما با گذشت زمان و به‌ویژه در دوران بلوغ، این خال‌ها تیره‌تر می‌شوند و ممکن است موهای زبر و خشن روی آن‌ها رشد کند. سرعت رشد خال‌های ملانوسیتی مادرزادی کوچک و متوسط نیز کمتر از رشد نوزادان است و با گذشت زمان کوچک‌تر می‌شوند.
ضرورت مراجعه به متخصص پوست برای برداشتن خال‌ها
برداشتن خال‌ها باید حتماً تحت نظر متخصص پوست و با روش‌های صحیح انجام شود. هرچند بیشتر خال‌ها خوش‌خیم هستند، اما برخی از خال‌های مادرزادی و غیرکلاسیک (دیسپلاستیک) ممکن است خطرناک باشند. متخصصان توصیه می‌کنند که هرگونه تغییر در اندازه، رنگ، یا سطح خال، همچنین پیدایش علائمی مانند درد، خارش، یا خونریزی باید جدی گرفته شود. در چنین مواردی، مراجعه به متخصص پوست ضروری است تا در صورت نیاز، نمونه‌برداری یا برداشتن ضایعه انجام شود.
مطالعات جهانی نشان می‌دهد که حدود ۲۵ تا ۵۰ درصد از ملانوم‌ها روی خال‌های ملانوسیتی اکتسابی ایجاد می‌شوند. با این حال، با توجه به اینکه هر فرد بالغ معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ خال اکتسابی دارد، اغلب این خال‌ها در شرایط معمولی به سرطان تبدیل نمی‌شوند.
دو گروه از خال‌های ملانوسیتی که بیشتر در معرض خطر سرطانی شدن هستند، شامل خال‌های مادرزادی و دیسپلاستیک می‌شوند. به‌ویژه خال‌های مادرزادی بزرگ که بخش وسیعی از بدن را می‌پوشانند، بیشتر در معرض تبدیل به سرطان هستند. در نتیجه، شناسایی و پیگیری این نوع خال‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است.
کدام خال‌ها را می‌توان برداشت؟
برخی خال‌ها به دلیل ویژگی‌های خاص خود باید برداشته شوند. این خال‌ها شامل خال‌هایی با حاشیه نامنظم، عدم تقارن در ضایعه، یا یکنواخت نبودن رنگ هستند. همچنین خال‌هایی که قطرشان بیش از هفت میلی‌متر باشد یا با افزایش سن به رشد خود ادامه دهند و دچار تیرگی یا تغییر شکل شوند، نیازمند توجه ویژه‌ای هستند.
خال‌هایی که در معرض اصطکاک یا تحریک مداوم قرار دارند، مانند خال‌های موجود در ناحیه ریش آقایان، کمربند، یا آرنج، نیز به دلیل احتمال بدخیم شدن باید مورد بررسی قرار گیرند.
برداشتن خال‌های بدمنظره و ناخوشایند که از نظر زیبایی اهمیت دارند، باید با دقت و رعایت اصول جراحی انجام شود تا خطر باقی ماندن جای زخم به حداقل برسد و نتیجه مطلوبی حاصل شود.
جراحی؛ بهترین روش برای برداشتن خال
جراحی به عنوان بهترین و استانداردترین روش برای برداشتن خال‌ها شناخته می‌شود، زیرا احتمال بازگشت خال پس از جراحی بسیار کم است. با این حال، این روش ممکن است به بخیه و ایجاد اسکار منجر شود که برخی پزشکان به دلیل اثرات زیبایی از آن پرهیز می‌کنند. انتخاب روش مناسب برای برداشتن خال باید بر اساس اندازه و رنگ خال توسط پزشک انجام شود.
پزشکان معمولاً ترجیح می‌دهند خال‌های پررنگ و مودار را جراحی کنند تا اینکه آن‌ها را بسوزانند، اما خال‌های کوچک و مسطح را می‌توان با روش‌های دیگری مانند رادیوفرکوئنسی یا سوزاندن مدرن برداشت. این روش‌ها به‌طور کلی بدون ایجاد جای زخم هستند، اما احتمال بازگشت خال وجود دارد.
نکته مهم این است که افراد نباید خال‌های ناحیه گردن یا سینه را بردارند، زیرا این مناطق مستعد ایجاد گوشت اضافه هستند و در کل، برداشتن خال در برخی نقاط بدن با ایجاد اسکار بیشتری همراه است. همچنین، خال‌ها نباید با لیزر برداشته شوند، زیرا لیزر می‌تواند بافت خال را تغییر دهد و در صورت نیاز به بررسی پاتولوژی پس از بازگشت خال، نتایج غیرطبیعی به دست آید.
خال‌هایی که نباید با لیزر برداشته شوند
برخی از خال‌ها که به صورت اکتسابی در طول زندگی ظاهر می‌شوند، نباید با لیزر برداشته شوند. این خال‌ها ممکن است به دلیل تغییرات هورمونی، مانند دوران بارداری یا قرار گرفتن در معرض آفتاب، ایجاد شوند. تشخیص اینکه خال بزرگ یا عمق رنگدانه آن چقدر است، باید توسط یک متخصص پوست انجام شود، نه خود فرد. به طور کلی، خال‌های بزرگ یا خال‌هایی با عمق رنگدانه زیاد نباید لیزر شوند، زیرا این روش ممکن است به‌جای بهبود، مشکلات بیشتری ایجاد کند.
خطرات درمان‌های خانگی برای برداشت خال
استفاده از روش‌های خانگی مانند نخ بستن خال‌های گوشتی نه تنها علمی و درست نیست، بلکه می‌تواند به خونریزی و درد زیادی منجر شود. این روش‌ها که شامل استفاده از ضمادهای گیاهی و دست‌ساز نیز می‌شوند، خطر التهاب و عفونت در محل خال را افزایش می‌دهند و مورد تأیید هیچ پزشکی نیستند. برای برداشت خال‌ها بهتر است از روش‌های ایمن و تحت نظر پزشک متخصص استفاده شود تا خطرات جبران‌ناپذیری به همراه نداشته باشد.
تاثیرات برداشتن خال بر روی پوست
پس از عمل برداشتن خال، احتمال باقی ماندن جای زخم روی پوست به مهارت پزشک و نوع ترمیم پوست بیمار بستگی دارد. برخی افراد پس از جراحی دچار تشکیل گوشت اضافه در محل عمل می‌شوند که خطر ایجاد جوشگاه را افزایش می‌دهد. روش‌هایی مانند لایه‌برداری (پیلینگ)، درم ابریژن، و لیزر ممکن است خال را کمرنگ‌تر کنند و از نظر ظاهری وضعیت بهتری ایجاد نمایند، اما این روش‌ها موقت بوده و خطر ابتلا به سرطان ملانوما را کاهش نمی‌دهند. بنابراین، انتخاب روش مناسب برای برداشتن خال‌ها اهمیت بالایی دارد.
جمع بندی
برداشتن خال‌ها باید با دقت و تحت نظر پزشک متخصص انجام شود. خال‌های بزرگ یا عمیق نباید با لیزر برداشته شوند، زیرا ممکن است خطراتی به همراه داشته باشند. همچنین، از روش‌های خانگی برای حذف خال‌ها اجتناب کنید تا از عفونت و التهاب جلوگیری شود. در نهایت، برای جلوگیری از باقی ماندن جای زخم، انتخاب روش مناسب و توجه به نوع پوست بیمار بسیار مهم است.
منبع: فرطب
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
