در یک پیشرفت شگفت‌انگیز، دانشمندان اعلام کرده‌اند دو نفر برای اولین بار در تاریخ توانسته‌اند در خواب‌های خود با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، که این دستاورد به عنوان یک موفقیت بی‌سابقه در زمینه خواب و علوم اعصاب شناخته می‌شود.
به گزارش خط سلامت این ادعای فوق‌العاده توجه محققان و علاقه‌مندان به خواب را به خود جلب کرده است، زیرا این امر نشان می‌دهد که مرز میان ذهن ناخودآگاه و تعاملات آگاهانه ممکن است از آنچه که پیش‌تر تصور می‌شد، منعطف‌تر باشد. این مطالعه که توجه زیادی را برانگیخته است، سوالات جالبی را در مورد امکان برقراری ارتباط در خواب و تأثیرات آن بر درک ذهن انسان مطرح می‌کند.
برقراری ارتباط از طریق خواب دیدن!
برای قرن‌ها، خواب‌ها موضوعی جذاب و مرموز بوده‌اند و بسیاری از فرهنگ‌ها و باورها آنها را به‌عنوان وسیله‌ای برای ارتباطات الهی یا ماورایی می‌دانسته‌اند. با این حال، این آزمایش اخیر دیدگاه علمی‌تری را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد ممکن است افراد قادر به اشتراک‌گذاری تجربیات خود در خواب باشند. در صورتی که این یافته‌ها تأیید شوند، این پیشرفت می‌تواند راه‌های جدیدی برای مطالعه آگاهی، اختلالات خواب و حتی ارتباطات انسانی در سطح ناخودآگاه بگشاید. یافته‌های این آزمایش هنوز در حال تحلیل هستند، اما این دستاورد ممکن است گامی بزرگ در کشف پیچیدگی‌های دنیای خواب باشد.
در یک مطالعه علمی جدید، دانشمندان اعلام کرده‌اند که برای اولین بار دو نفر توانسته‌اند در خواب‌های خود با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این کشف به عنوان یک پیشرفت علمی بزرگ در زمینه علوم اعصاب و روانشناسی شناخته می‌شود و بسیاری از محققان را متعجب کرده است. این رویداد عجیب به این معنا است که ممکن است انسان‌ها نه تنها در بیداری، بلکه در دنیای خواب نیز قادر به تبادل اطلاعات و تجربیات باشند.
چگونگی انجام این آزمایش
در این مطالعه که برای اولین بار ارتباط در خواب را بین دو نفر مورد بررسی قرار داد، محققان از ترکیبی از تکنیک‌های پیشرفته و فناوری‌های نوین برای نظارت دقیق بر فعالیت مغز استفاده کردند. در اینجا مراحل اصلی انجام آزمایش توضیح داده شده است:
انتخاب مشارکت‌کنندگان: دو نفر به‌عنوان مشارکت‌کننده انتخاب شدند. این افراد در ابتدا باید تحت شرایط خاصی قرار می‌گرفتند، به‌طوری‌که به‌طور همزمان در شرایط مشابهی به خواب می‌رفتند.
نظارت بر مغز و خواب: برای انجام این تحقیق، از دستگاه‌هایی مانند EEG (الکتروانسفالوگرافی) برای ثبت امواج مغزی استفاده شد. این دستگاه‌ها قادرند فعالیت الکتریکی مغز را در طول خواب ردیابی کنند. با استفاده از این دستگاه‌ها، محققان می‌توانستند به‌طور همزمان فعالیت مغز هر دو نفر را ثبت و تحلیل کنند.
ایجاد محرک‌ها و نشانه‌های خواب: در طول خواب، محققان برخی محرک‌ها یا نشانه‌ها (مانند صدا یا نور) را برای هر یک از مشارکت‌کنندگان ایجاد می‌کردند. هدف این بود که ببینند آیا افراد می‌توانند به این محرک‌ها واکنش نشان دهند یا در خواب یکدیگر را تجربه کنند. به‌طور خاص، این محرک‌ها به‌منظور بررسی امکان انتقال اطلاعات به صورت ناخودآگاه از یک فرد به فرد دیگر طراحی شده بودند.
ثبت تجربه‌های مشابه: بعد از بیدار شدن هر دو فرد از خواب، از آنها خواسته شد تا تجربیات خود را گزارش کنند. محققان با مقایسه گزارش‌های آنها دریافتند که تجربیات مشابه و حتی هماهنگ در خواب بین دو نفر وجود داشته است، که به‌طور بالقوه نشان‌دهنده ارتباط خوابیده آنها بود. داده‌های EEG و گزارش‌های فردی پس از خواب به‌طور دقیق تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مغزهای افراد در برخی لحظات همزمان فعالیت‌هایی مشابه داشتند، که ممکن است به‌نوعی نشان‌دهنده برقراری ارتباط در سطح ناخودآگاه یا حتی در دنیای خواب باشد.
این تحقیق نخستین بار است که به این شکل آزمایشی طراحی می‌شود و به‌دنبال بررسی این امکان است که آیا افراد می‌توانند به‌طور آگاهانه یا ناخودآگاهانه در خواب با یکدیگر ارتباط برقرار کنند یا خیر. از آنجا که چنین مطالعه‌ای پیش‌تر در علم روانشناسی و علوم اعصاب انجام نشده بود، این یافته‌ها موجب شگفتی و هیجان زیادی در بین محققان شده است.
اگر این نوع ارتباطات در خواب تأیید شود، می‌تواند انقلابی در درک ما از ارتباطات مغزی و ناخودآگاه ایجاد کند و راه‌های جدیدی را برای درمان اختلالات روانشناسی و عصبی باز کند.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
