افرادی که پشت دیگران غیبت می کنند کدام ویژگی های شخصیتی را دارند؟

ریشه‌های روان‌شناختی غیبت کردن پست دیگران پیچیده هستند و ممکن است به عوامل مختلفی از جمله احساسات منفی، مشکلات ارتباطی و ویژگی‌های شخصیتی خاص مربوط شوند.

به گزارش خط سلامت در ادامه به بررسی ریشه‌های روان‌شناختی غیبت کردن، ویژگی‌های شخصیتی افراد طرفدار غیبت و چگونگی مقابله با این رفتار پرداخته‌ایم.

ریشه‌های روان‌شناختی غیبت کردن

الف) احساسات منفی و ناامنی

افراد ممکن است غیبت کنند تا احساسات منفی خود را تخلیه کنند. غیبت کردن می‌تواند به‌عنوان یک مکانیسم دفاعی برای کاهش احساس ناامنی یا ناراحتی در موقعیت‌های اجتماعی باشد. این افراد ممکن است احساس کنند که با صحبت کردن پشت سر دیگران، کمی از بار فشارهای روانی خود کم می‌شود یا خود را از تهدیدات بیرونی محافظت می‌کنند.

ب) نیاز به تأیید اجتماعی

گاهی اوقات، افراد غیبت می‌کنند تا در گروه‌های اجتماعی تأیید بگیرند. وقتی که افراد با دیگران در مورد کسی صحبت می‌کنند، ممکن است احساس کنند که به‌نوعی از گروه جدا نیستند و به این طریق هویت اجتماعی خود را تثبیت می‌کنند. در این حالت، غیبت کردن به‌عنوان راهی برای جلب توجه یا ایجاد تعلق اجتماعی عمل می‌کند.

ج) ناتوانی در حل تعارضات

افرادی که مهارت‌های لازم برای حل تعارضات یا درگیری‌های خود را ندارند، ممکن است به غیبت کردن روی بیاورند. به جای مواجهه مستقیم با مشکل یا فردی که ناراحتی به‌وجود آورده است، ترجیح می‌دهند پشت سر او صحبت کنند.

ویژگی‌های شخصیتی غیبت کنندگان

افرادی که به‌طور مداوم غیبت می‌کنند، معمولاً ویژگی‌های شخصیتی خاصی دارند که ممکن است به این رفتار کمک کند:

الف) کمبود همدلی

افراد غیبت‌کننده معمولاً درک کمی از احساسات دیگران دارند و ممکن است برای آن‌ها راحت‌تر باشد که بدون توجه به تأثیر حرف‌هایشان بر دیگران، پشت سرشان صحبت کنند. این کمبود همدلی ممکن است ناشی از مشکلات روان‌شناختی مانند خودمحوری یا کمبود اعتماد به نفس باشد.

ب) نیاز به کنترل

افراد با تمایل به غیبت ممکن است در تلاش باشند تا از طریق کنترل و دستکاری اطلاعات، دیگران را به نفع خود یا به‌طور غیرمستقیم تحت تأثیر قرار دهند. این افراد ممکن است تمایل داشته باشند که دیگران را قضاوت کنند و در نتیجه در موقعیت‌های اجتماعی احساس برتری کنند.

ج) ترس از طرد شدن

در برخی موارد، غیبت کردن می‌تواند نشانه‌ای از ترس از طرد شدن باشد. فرد ممکن است در تلاش باشد تا توجه گروه را جلب کرده و از طرد شدن در جمع جلوگیری کند. این رفتار ممکن است نشان‌دهنده نیاز به پذیرش و تأیید اجتماعی باشد.

۳. چگونگی مقابله با غیبت کردن

اولین گام در مقابله با غیبت کردن، افزایش آگاهی و خودآگاهی است. افرادی که تمایل به غیبت دارند باید متوجه شوند که این رفتار نه تنها به دیگران آسیب می‌زند، بلکه به خودشان نیز ضرر می‌رساند. زمانی که فرد نسبت به تأثیرات منفی غیبت بر روابط و سلامت روانی خود آگاه شود، احتمال تغییر رفتار افزایش می‌یابد.

ب) تقویت همدلی

افراد باید تلاش کنند تا همدلی خود را تقویت کنند. این کار به آن‌ها کمک می‌کند تا از زاویه دید دیگران به مسائل نگاه کنند و متوجه شوند که غیبت کردن می‌تواند درد و رنجی را برای فرد هدف به همراه داشته باشد. تقویت همدلی می‌تواند از طریق فعالیت‌های مختلفی مانند گوش دادن فعال، تمرین مهارت‌های ارتباطی و درک احساسات دیگران انجام شود.

ج) ارتقاء مهارت‌های حل تعارض

افراد باید یاد بگیرند که چگونه مشکلات و تعارضات را به‌طور مستقیم و بدون نیاز به غیبت حل کنند. این کار نیاز به مهارت‌های ارتباطی مؤثر و جسارت برای روبه‌رو شدن با مشکلات دارد. یادگیری این مهارت‌ها می‌تواند به افراد کمک کند تا به‌جای پناه بردن به غیبت، راه‌حل‌های سالم‌تری برای مواجهه با مسائل بیابند.

د) ایجاد محیط‌های اجتماعی مثبت

در نهایت، ایجاد محیط‌های اجتماعی مثبت و حمایتی می‌تواند به کاهش میل به غیبت کمک کند. وقتی که افراد در یک محیط اجتماعی سالم و پر از حمایت و احترام قرار می‌گیرند، تمایل به غیبت کردن کمتر می‌شود. این محیط‌ها به افراد اجازه می‌دهند تا به‌جای صحبت‌های پشت‌سر، مستقیماً با یکدیگر در مورد مسائل صحبت کنند.

نتیجه‌گیری

غیبت کردن می‌تواند ریشه‌های روان‌شناختی عمیق داشته باشد که به مسائل فردی و اجتماعی برمی‌گردد. با شناخت این دلایل و ویژگی‌های شخصیتی طرفداران غیبت، می‌توان با تقویت مهارت‌های همدلی، آگاهی و حل تعارض، به مقابله با این رفتار پرداخت و روابط سالم‌تری ایجاد کرد.