کوری صورت: وقتی چهره‌ها نامرئی می‌شوند/ آماده

افراد مبتلا به اختلال کوری صورت یا ادراک پریشی چهره ای، حتی اعضای خانواده و دوستان نزدیک خود را نیز نمی‌شناسند. گویی دنیای اطراف شان به دنیایی از چهره‌های بی‌هویت تبدیل شده است.

به گزارش خط سلامت این اختلال که می‌تواند ریشه‌های مختلفی داشته باشد، از آسیب‌های مغزی گرفته تا عوامل ژنتیکی، بر کیفیت زندگی افراد مبتلا تأثیر بسزایی می‌گذارد.

کوری صورت: وقتی چهره‌ها نامرئی می‌شوند

کوری صورت یا پروسوپاگنوزیا (Prosopagnosia) یک اختلال عصبی است که در آن فرد توانایی تشخیص چهره‌های آشنا را از دست می‌دهد. این افراد حتی چهره نزدیک‌ترین افراد به خود مانند خانواده و دوستان را نیز نمی‌شناسند. گویی چهره‌ها برای آن‌ها به یک شکل و بی‌هویت شده‌اند.

دلایل بروز کوری صورت

علت اصلی کوری صورت هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما برخی از عوامل زیر می‌توانند در بروز آن نقش داشته باشند:

آسیب‌های مغزی

آسیب‌های وارد شده به لوب پس سری و گیجگاهی مغز که مسئول پردازش اطلاعات بصری هستند، می‌تواند باعث بروز این اختلال شود. سکته مغزی، تومور مغزی و ضربه به سر از جمله دلایل شایع آسیب‌های مغزی هستند.

اختلالات ژنتیکی

برخی از افراد با جهش‌های ژنتیکی متولد می‌شوند که باعث اختلال در پردازش اطلاعات چهره می‌شود.

توسعه عصبی غیر طبیعی

در برخی موارد، کوری صورت می‌تواند به دلیل توسعه غیر طبیعی مناطق مغز مسئول تشخیص چهره در دوران جنینی رخ دهد.

تشخیص کوری صورت

تشخیص کوری صورت معمولاً توسط متخصص مغز و اعصاب انجام می‌شود. این متخصص با انجام آزمایش‌های مختلف مانند MRI، CT اسکن و آزمون‌های روانشناختی، می‌تواند وجود این اختلال را تایید کند.

درمان کوری صورت

متاسفانه تاکنون درمانی قطعی برای کوری صورت وجود ندارد. با این حال، برخی از روش‌های درمانی می‌توانند به افراد مبتلا به این اختلال کمک کنند تا با آن کنار بیایند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند. این روش‌ها عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری: این نوع درمان به افراد کمک می‌کند تا با استفاده از استراتژی‌های خاص، چهره‌ها را بهتر به خاطر بسپارند و از نشانه‌های غیر بصری مانند صدا، راه رفتن و لباس برای تشخیص افراد استفاده کنند.

استفاده از ابزارهای کمکی: برخی از افراد از ابزارهای کمکی مانند عینک‌های هوشمند یا نرم‌افزارهای تشخیص چهره استفاده می‌کنند تا در تشخیص افراد به آن‌ها کمک شود.

پیوستن گروه‌های حمایتی: شرکت در گروه‌های حمایتی می‌تواند به افراد مبتلا به کوری صورت کمک کند تا با افرادی که شرایط مشابهی دارند ارتباط برقرار کنند و از تجربیات آن‌ها بهره‌مند شوند.

زندگی با کوری صورت

زندگی با کوری صورت می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، اما بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال توانسته‌اند با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی خود، روابط اجتماعی خود را حفظ کنند و به زندگی عادی خود ادامه دهند.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است