19 ویژگی که روابط والدین و فرزندان نوجوان را تحت فشار قرار می دهد

با بزرگ شدن فرزندان ، رابطه والدین و فرزندان دستخوش تغییرات بسیاری می‌شود و نیازمند تنظیم مجدد است. متأسفانه، بسیاری از والدین به دلایل مختلف، از جمله عادت‌های قدیمی و نگرانی‌های بیش از حد، ممکن است ناخواسته به این رابطه آسیب بزنند.

به گزارش خط سلامت در این مقاله، به بررسی 19 ویژگی می‌پردازیم که می‌تواند روابط والدین و فرزندان نوجوان را تحت فشار قرار دهد، بدون آنکه والدین از تأثیر منفی آن‌ها آگاه باشند.

19 رفتاری که رابطه والدین با فرزندان نوجوان را خدشه دار می کند!

توقع بیش از حد: زمانی که والدین انتظاراتی نامعقول و اغلب غیر واقعی از فرزندان نوجوان خود دارند، مانند انتظار برای کمک مالی یا مراقبت از والدین، به جای حمایت از آن‌ها، به رابطه آسیب می‌زنند. این امر می‌تواند باعث ایجاد فشار روانی، احساس گناه و ناامیدی در نوجوان شود و به فاصله گرفتن او از خانواده منجر شود.

کنترل‌گری: تلاش برای کنترل هر جنبه از زندگی نوجوان، حتی پس از اینکه آن‌ها استقلال خود را به دست آورده‌اند، نشان‌دهنده عدم اعتماد والدین به توانایی فرزندانشان است. این رفتار می‌تواند باعث ایجاد تنش، درگیری و کاهش اعتماد به نفس در نوجوان شود.

مقایسه: مقایسه کردن فرزندان با هم یا با دیگران، باعث ایجاد احساس عدم کفایت، حسادت و رقابت در نوجوان می‌شود. هر فرد منحصر به فرد است و مقایسه کردن آن‌ها به جای قدردانی از تفاوت‌هایشان، می‌تواند به رابطه آسیب برساند.

انتقاد بیش از حد: انتقاد مداوم و بی‌پایه از انتخاب‌ها و تصمیمات نوجوان، باعث کاهش اعتماد به نفس او می‌شود و او را از تلاش برای رسیدن به اهدافش باز می‌دارد. بهتر است به جای انتقاد، به نوجوان کمک کنیم تا از اشتباهات خود بیاموزد و تصمیمات بهتری بگیرد.

عدم احترام به حریم خصوصی: ورود به حریم خصوصی نوجوان بدون اجازه، می‌تواند به اعتماد بین والدین و فرزند آسیب جدی وارد کند. نوجوانان به حریم خصوصی نیاز دارند تا بتوانند هویت خود را کشف کنند و روابط شخصی خود را بسازند.

عدم حمایت از تصمیمات فرزندان: عدم حمایت از تصمیمات مهم زندگی نوجوان، حتی اگر با آن‌ها موافق نباشید، باعث می‌شود که نوجوان احساس کند به تنهایی است و به او اعتماد نمی‌شود.

عدم پذیرش تغییرات: مقاومت در برابر تغییرات در زندگی نوجوان، مانند تغییر علایق یا دوستان، می‌تواند باعث ایجاد تنش و درگیری شود. نوجوانان در حال رشد و تغییر هستند و والدین باید برای پذیرش این تغییرات آماده باشند.

استفاده از احساس گناه: استفاده از احساس گناه برای دستکاری نوجوان، یک روش کنترل‌گرانه و ناسالم است که می‌تواند به رابطه آسیب برساند.

ایجاد حس رقابت: ایجاد حس رقابت بین فرزندان و والدین یا بین فرزندان، باعث ایجاد تنش و رقابت ناسالم می‌شود و می‌تواند به روابط خانوادگی آسیب برساند.

عدم ابراز احساسات مثبت: عدم ابراز کافی عشق، حمایت و قدردانی از نوجوان، باعث می‌شود که او احساس کند مورد توجه و حمایت قرار نمی‌گیرد.

عدم توانایی در عذرخواهی: عدم توانایی در پذیرفتن اشتباهات و عذرخواهی از نوجوان، باعث می‌شود که او احساس کند والدینش کامل نیستند و این می‌تواند به رابطه آسیب برساند.

تکرار الگوهای ارتباطی ناسالم: تکرار الگوهای ارتباطی ناسالمی که در کودکی تجربه شده است، می‌تواند به نسل بعدی منتقل شود و به ایجاد چرخه‌های ناسالم در روابط خانوادگی منجر شود.

عدم درک نیازهای فرزندان نوجوان: عدم درک این که نیازهای نوجوانان با دوران کودکی آن‌ها متفاوت است، می‌تواند باعث شود که والدین انتظارات نامعقولی از فرزندان خود داشته باشند.

عدم توجه به تغییرات در رابطه: عدم توجه به تغییرات در رابطه با نوجوان و تلاش برای حفظ روابط به همان شیوه‌ی گذشته، می‌تواند باعث ایجاد فاصله و درگیری شود.

استفاده از زبان تحقیرآمیز: استفاده از زبان تحقیرآمیز یا توهین‌آمیز در ارتباط با نوجوان، باعث کاهش اعتماد به نفس او می‌شود و به رابطه آسیب می‌رساند.

عدم اعتماد به فرزندان: عدم اعتماد به توانایی نوجوان در تصمیم‌گیری برای خود، باعث می‌شود که او احساس کند به او اعتماد نمی‌شود و این می‌تواند به استقلال او آسیب برساند.

توقع اطاعت بی‌چون و چرا: توقع اطاعت بی‌چون و چرا از نوجوان، باعث ایجاد تنش و درگیری می‌شود و به استقلال و اعتماد به نفس او آسیب می‌رساند.

درک این ویژگی‌ها برای والدینی که می‌خواهند روابط سالم و پایدار با فرزندان نوجوان خود داشته باشند، بسیار مهم است. با شناسایی این رفتارها، والدین می‌توانند تلاش کنند تا آن‌ها را اصلاح کرده و روابط خود را بهبود بخشند.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است