افرادی که تشخیص اختلال سه قطبی را به خود نسبت می‌دهند، معمولاً از مجموعه‌ای از علائم شکایت دارند که شامل تغییرات شدید خلقی، خشم و تحریک‌پذیری شدید، روان‌پریشی، خود جرحی و سوءاستفاده از مواد می‌شود.
به گزارش خط سلامت ریشه‌های این اصطلاح به عوامل مختلفی برمی‌گردد. برخی افراد ممکن است ترکیبی از اختلالات روانی را تجربه کنند که علائم مشابهی با آنچه که به عنوان اختلال سه قطبی توصیف می‌شود، داشته باشند.
در برخی موارد، ممکن است تشخیص دقیق اختلال روانی دشوار باشد و پزشکان یا خود فرد ممکن است از اصطلاحات غیر رسمی مانند اختلال سه قطبی استفاده کنند. همچنین، برخی افراد ممکن است به دنبال یک برچسب برای توضیح مشکلاتشان باشند و اصطلاح اختلال سه قطبی را انتخاب کنند.
علائم ادعایی اختلال سه قطبی
افرادی که این تشخیص را به خود نسبت می‌دهند، اغلب از مجموعه‌ای از علائم شکایت دارند که شامل موارد زیر است:
تغییرات شدید خلقی
یکی از بارزترین ویژگی‌های افرادی که اختلال سه قطبی را تجربه می‌کنند، نوسانات شدید و غیرقابل پیش‌بینی در خلق و خو است. این افراد ممکن است دوره‌های افسردگی عمیق را تجربه کنند که با احساس غمگینی شدید، بی‌حالی، بی‌علاقگی به فعالیت‌ها، اختلال خواب و اشتها، و افکار خودکشی همراه باشد.
در مقابل، در دوره‌های شیدایی، فرد احساس سرخوشی و انرژی بی‌حد و حصر می‌کند، نیاز به خواب کاهش می‌یابد، افکار مسابقه‌ای دارد و ممکن است درگیر فعالیت‌های پرخطر شود. این نوسانات شدید در خلق و خو می‌تواند به شدت بر زندگی فرد و روابط او تأثیر بگذارد.
خشم و تحریک‌پذیری شدید
افراد مبتلا به اختلال سه قطبی اغلب دچار خشم و تحریک‌پذیری شدید می‌شوند که می‌تواند به صورت انفجارهای عاطفی، پرخاشگری کلامی و حتی فیزیکی بروز کند. این رفتارها معمولاً در پاسخ به محرک‌های کوچک یا حتی بدون هیچ دلیل مشخصی رخ می‌دهند.
این نوسانات خلقی و خشم شدید می‌تواند به روابط بین فردی آسیب برساند و منجر به مشکلات در محل کار یا مدرسه شود.
روان‌پریشی
در برخی موارد، افراد مبتلا به اختلال سه قطبی ممکن است علائم روان‌پریشی را تجربه کنند. روان‌پریشی شامل توهمات (ادراکاتی که در واقعیت وجود ندارند، مانند شنیدن صداهایی که دیگران نمی‌شنوند) و هذیان‌ها (باورهای غلطی که با واقعیت مطابقت ندارند، مانند باور به اینکه دیگران قصد آزار رساندن به آنها را دارند) می‌شود. این علائم معمولاً در طول دوره‌های شیدایی یا افسردگی شدید رخ می‌دهند و می‌توانند باعث اضطراب و اختلال در عملکرد فرد شوند.
خودجرحی
افراد مبتلا به اختلال سه قطبی، به ویژه در دوره‌های افسردگی، مستعد خودآزاری و اقدام به خودکشی هستند. این افراد ممکن است برای تسکین درد عاطفی خود به خود آسیب برسانند یا به دنبال پایان دادن به رنج خود باشند. خطر خودکشی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بسیار جدی است و نیاز به مراقبت‌های ویژه دارد.
سوءاستفاده از مواد: برای سرکوب احساسات منفی یا افزایش سرخوشی
سوءاستفاده از مواد مانند الکل، مواد مخدر و داروهای تجویزی، یک مشکل شایع در افراد مبتلا به اختلال سه قطبی است. این افراد ممکن است برای سرکوب احساسات منفی مانند افسردگی و اضطراب یا برای افزایش سرخوشی و انرژی، به مواد روی آورند. سوءاستفاده از مواد می‌تواند علائم اختلال دوقطبی را تشدید کند و عوارض جانبی جدی به دنبال داشته باشد.
رفتارهای ساختگی
برخی از افراد مبتلا به اختلال سه قطبی ممکن است به صورت ناخودآگاه یا عمدی، علائم بیماری خود را اغراق کنند یا علائم ساختگی ایجاد کنند. این رفتارها ممکن است با هدف جلب توجه، دریافت تایید یا دسترسی به داروهای خاص انجام شود. رفتارهای ساختگی می‌توانند تشخیص و درمان اختلال دوقطبی را پیچیده کنند.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
