این استرس موجب خودزنی می شود

استرس والدین، مطابق آنچه برخی تحقیقات جدید نشان داده است، تمایل فرزندان به خودآزاری را در سن 6 سالگی و بعد از آن افزایش می دهد.

به گزارش خط سلامت کیفیت رابطه والد - کودک در رشد سالم فرزندان بسیار مهم است. مشخص شده است استرس والدین حتی زمانی که فرزندان در سن نوجوانی هستند، به شیوه های منفی بر رابطه والدین و فرزند تأثیر می گذارد.

استرس والدین و خودآزاری کودکان

استرس والدین و ناتوانی آن ها در مدیریت و تنظیم هیجانات، کیفیت رابطه والد- فرزندی را کاهش می دهد. یک مطالعه اروپایی روی 759 کودک، از سن 6 سالگی، سپس 12 سالگی و 16 سالگی، مشخص کرد چه عواملی تمایل کودکان و نوجوانان به خودآزاری و خودزنی را افزایش می دهد. 

خودآزاری که هدف آن خودکشی نیست، به عنوان تخریب عمدی اعضای بدن تعریف می شود. خودآزاری در این مواقع به عنوان روشی ناسالم برای مقابله با استرس و رنج های روانی تلقی می‌شود که موقتا تنش را از بین می‌برد. نرخ خودآزاری به شدت در نوجوانی افزایش می یابد و معمولا در بین دختران بیشتر از پسران دیده می شود.

چرا بین استرس والدین و خودآزاری کودکان رابطه وجود دارد؟

محققان از این پژوهش نتیجه گرفتند سطح استرس والدین در اوایل زندگی کودک یکی از عوامل پیش بینی کننده خودآزاری در نوجوانی خواهد بود.

آنها این استرس را با استفاده از شاخص استرس والدینی که یک ابزار خودگزارشی معتبر است که میزان استرس را در رابطه والد-کودک در سه حوزه کلیدی ارزیابی می‌کند، اندازه‌گیری کردند.

یکی از برجسته‌ترین یافته‌های این مطالعه، ارتباط بین سطح استرس والدین در زمانی که کودک 6 ساله بود و خودآزاری در کودک و نوجوانی بود.

نتایج این مطالعه نشان می‌دهد استرس والدین در افزایش خطر خودآزاری کودک و نوجوان نقش دارد، در حالی که عوامل خاص مانند قرار گرفتن در معرض رویدادهای منفی (مانند مرگ یک بزرگسال نزدیک، تصادف شدید خودرو، حوادث سوختگی، حوادث نزدیک به غرق شدن) با خودآزاری رابطه نداشتند. این یافته ها به تأثیر منحصر به فرد کیفیت رابطه والد-کودک در رشد روانی سالم کودکان اشاره دارد.

آنچه والدین می توانند انجام دهند

رابطه والد - کودک یک عامل تعیین کننده بسیار مهم در رشد سالم کودکان است. برخی روش هایی که به بهبود رابطه والدین و کودکان کمک می کند و از بروز آسیب های آتی جلوگیری می کند، عبارت است از:

برای مدیریت استرس خود تلاش کیند

وقتی صحبت از استرس و فرزندپروری به میان می آید، هر چه زودتر نقاط آسیب پذیر منحصر به فرد خود را کشف کنید. به عنوان مثال: آیا شما تک والد هستید؟ آیا فرزند شما دارای شرایط خاصی هست؟ آیا در کودکی مشکلاتی را تجربه کردید؟ رابطه شما با والدینتان چگونه ممکن است بر سبک فرزند پروری شما تأثیر بگذارد؟ چه کسانی در زندگی شما هستند که می توانید در زمانی که احساس استرس یا گیجی می کنید به آنها مراجعه کنید؟ آیا منابع اصلی استرس مانند مالی، کار یا یک بیماری شخصی وجود دارد که با آن دست و پنجه نرم می کنید؟

شناخت این زمینه ها آگاهی شما را افزایش می دهد و فرصتی برای محافظت پیشگیرانه در برابر تأثیر منفی این عوامل بر توانایی شما برای فرزندپروری فراهم می کند.

به فرزند خود مدیریت استرس را آموزش دهید

 الگویی برای فرزندتان باشید که چگونه فعالانه با استرس به روش های سالم مقابله کند. سعی کنید راه های ناسالم مقابله با استرس، مانند سیگار کسیدن و پرخاشگری را از زندگی خود حذف کنید.

با خود مهربان باشید

مهربان بودن با خود و شفقت ورزی نسبت به خود، احتمال ابتلا به مشکلات سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب را کاهش می دهد. به کودک خود آموزش دهید نقص ها و کمبودهای خود را بپذیرد و بدون خود سرزنشگری در جهت رفع آن ها برآید.

ثابت قدم باشید

حتی 30 دقیقه در روز پیوند بدون استرس و همراه با بازی با فرزندتان برای محافظت از کیفیت رابطه شما بسیار مفید است. اطمینان حاصل کنید که در این لحظات حضور کامل داشته باشید و حواس پرت نباشید.

به دنبال کمک حرفه ای باشید

اگر به طور مداوم احساس خستگی می کنید، یا نگرانی هایی دارید که فرزندتان با آن دست و پنجه نرم می کند، بهتر است با مراجعه به یک روانشناس بالینی از کمک های حرفه ای او بهره مند شوید. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.