به گزارش خط سلامت؛ پژوهش‌ها و مقالات متعددی به دنبال تحلیل کمی و کیفی ارتباط مشاغل با اختلالات اعصاب و روان هستند. این مطالعات با هدف یافتن چالش‌های هر شغل و ویژگی‌های خاص آن، راهکارهایی برای پیشگیری، کنترل و درمان را معرفی می‌کنند.
شغل پزشکی در صدر پرآسیب‌ترین مشاغل
شاید تصور عمومی نشان دهد که پزشکی شغلی پر از افتخار و هرگز با مشکلات روانی مواجه نمی‌شود، اما مطالعات متعدد نشانگر جایگاه پزشکی در فهرست پرآسیب‌ترین مشاغل برای اعصاب و روان است. به گفته رئیس مرکز ملی تحقیقات راهبردی آموزش علوم پزشکی کشور، بیش از نیمی از پزشکان کشور به بیماری افسردگی مبتلا هستند. دکتر شهرام یزدانی، مشاور آموزشی رئیس‌جمهور در آخرین نشست خبری خود، به وضعیت نامطلوب کادر درمان کشور اشاره کرد:
طبق مطالعات انجام شده بر روی ۳۵۰ دستیار پزشکی، نتایج نشان می‌دهند حدود ۶۵ درصد دستیاران دارای افسردگی هستند که ۲۵ درصد آنها در حالت شدید قرار دارند و ۶۰ درصد از آنان دچار اضطراب بوده و یک سوم آنان افکار خودکشی دارند. در مطالعه‌ای دیگر که بر روی ۵۵ شغل مختلف در ایران صورت گرفته، مشخص شد بیشترین افکار خودکشی در رشته پزشکی با ۲.۷ برابر و کمترین در رشته معماری است.
شیوع افسردگی در دانشجویان پزشکی
تحقیقات دیگر نیز یافته‌های مشابهی ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، پژوهشی که بین استان‌های مختلف ایران انجام شده است، شیوع افسردگی در دانشجویان پزشکی را ۱۵/۲ درصد محاسبه کرده است. بیشترین شیوع افسردگی در دانشجویان پزشکی همدان در سال ۱۳۹۴ برابر ۲۴/۸ % و کمترین در استان کرمان در سال ۱۹۹۵ برابر ۶/۵% به دست آمده است.
در این تحقیق، شیوع افسردگی در دانشجویان زن بیشتر از مردان بود و رابطه معناداری بین سال و شیوع افسردگی در دانشجویان پزشکی ایرانی مشاهده شد. براساس ترکیب پژوهش‌های انجام شده، می‌توان دریافت که شیوع افسردگی در دانشجویان پزشکی در ایران ۱۵/۲ درصد است، اما هشدار خطر جدی‌تر آنجاست که بدانیم این میزان هر سال در حال افزایش است و نمودار آن شیب صعودی دارد.
چرا پزشکان بیش از دیگران دچار افسردگی می‌شوند؟
دکتر فهیمه سعید، استادیار گروه روانپزشکی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، گفته است که در مقایسه با جمعیت عمومی، در جهان میزان خودکشی در بین پزشکان حدود ۱.۵ تا ۳ برابر بیشتر است. در حالی که شغل پزشکان با خودکشی ارتباط کمی دارد، برای پزشکان خطر بیش از حد ۳.۶۲ است. او اشاره دارد که شیوع اضطراب و افسردگی در دستیاران کشورهای با درآمد کم تا متوسط بیش از کشورهای با درآمد بالاست.
راهکارهایی برای کاهش افسردگی
شیفت کاری طولانی و غیرقابل پیش‌بینی، محرومیت از خواب، فرسودگی شغلی و اختلال در عملکرد شناختی، موقعیت‌های پرفشار مانند شرایط اضطراری مرگ و دسترسی آسان به وسایل خودآسیبی، از عوامل تاثیرگذار در چنین آماری است. بنابراین، سیاستگذاران و مدیران باید اقدامات جدی برای کاهش میزان افسردگی اتخاذ کنند. وزارت بهداشت و وزارت علوم به عنوان متولیان اصلی این حوزه باید تلاش زیادی برای کاهش این ارقام در دستور کار خود قرار دهند.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
