![دندانهای ۲۹ هزار ساله و راز پیرسینگ گونه در مراسم باستانی](https://cdn.khatesalamat.com/thumbnail/ZZgI717db4SU/EdZARtDDQWiKpxZlY_IdhE_upYPZSv9EHH3tk0D4RWreabCuDy965tlA6TEa-kzzuf436hnM261gK-7Yke7XS3qrXFoylna0MGDGKMM-6oubYJJI2g0C2mbA5R97LXl-hzYydlomAoNxeuMnja6Feh57_77IewjktekhyxMgCyI,/1738921596-68.jpg)
در یک اکتشاف جذاب باستانی، جان سی. ویلمن، انسانشناس زیستی از آزمایشگاه ماقبل تاریخ در دانشگاه کویمبرا در پرتغال، نظریهای را درباره مردم پاولو معرفی کرده است.
به گزارش خط سلامت این افراد که در دورهای تقریباً بین ۲۵ هزار تا ۲۹ هزار سال پیش در اروپای مرکزی به شکار مشغول بودند، ممکن است نوعی پیرسینگ گونه داشتهاند.
پیرسینگ لابرت و ساییدگی دندانها
در گزارشی که در ۲۳ ژانویه در مجله باستانشناسی پارینه سنگی به چاپ رسیده است، ویلمن پیشنهاد میکند پیرسینگ لابرت، یعنی سوراخ کردن زیر لب پایین، میتواند منجر به ساییدگی غیرمعمول دندانها شود. این پدیده در بسیاری از بقایای مردم پاولو مشاهده شده است، حتی در مواردی که دندانها به خوبی حفظ شده بودند.
ویلمن با تأکید بر مشاهده ساییدگیهای عجیب روی دندانهای نزدیک به گونههای مردم پاولو مینویسد: «در این افراد، علاوه بر ساییدگی طبیعی روی سطوح جویدنی دندانها، ساییدگی دندان روی سطوح باکال نیز دیده میشود. این سطوح به گونهها نزدیکتر هستند و ساییدگی آنها به دلیل سوراخکاری لابرت شبیه بوده که در تحقیقات زیستباستانشناسی، قومنگاری و بالینی دیگر مشاهده شده است.»
تحلیل جدید و نظریه قویتر
اگرچه ویلمن نخستین کسی نیست که فرضیه پیرسینگ گونه را مطرح کرده است، اما با تجزیه و تحلیلهای جدید بر روی بقایای دندانی و عکسهای موجود، توانسته است نظریهای قویتر ارائه دهد. او ذکر میکند که پیرسینگ میتواند علاوه بر ایجاد ساییدگی، به مرور زمان روی ترتیب دندانها نیز تأثیر بگذارد.
پیرسینگ به عنوان مراسم آیینی
ویلمن با توجه به شناسایی خراشهای دندانی در کودکان شش تا ده ساله پاولو، این ایده را میپردازد که پیرسینگ گونه شاید به عنوان بخشی از مراسم آیینی و نشانه بزرگی کودکان انجام میشده است. او توضیح میدهد: «احتمالاً کودکان هنگام ورود به نوجوانی، پیرسینگ در یک طرف صورت دریافت میکردند و بزرگسالان در هر دو طرف صورت خود نشانه پیرسینگ داشتند.»
این معما همچنان حل نشده است؛ چرا که هیچ نشانهای از اجزای مربوط به پیرسینگ در محل دفن مردم پاولو یافت نشده است. ویلمن میگوید که احتمال دارد آنها از زینتهایی از جنس چوب یا چرم استفاده کردهاند که به مرور زمان تجزیه شدهاند یا اینکه مردم پاولو مردگان خود را بدون این زینتها دفن میکردند.
این کشف اساسی ممکن است ما را به تجدیدنظر درباره این ایده وادارد که پیرسینگ گونه یک پدیده مدرن است.
منبع یورونیوز
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است