به گزارش خط سلامت از رویترز عصر سه‌شنبه در خبری به نقل از یک مقام آمریکایی اعلام کرد که «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده آمریکا، قصد دارد یک «فرمان اجرایی» صادر کند تا سیاست موسوم به «فشار حداکثری» علیه ایران را تقویت کند. این خبر بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های بین‌المللی داشت و توجه کارشناسان و تحلیل‌گران مسائل بین‌الملل را به خود جلب کرد.
هدف؛ محدود کردن دسترسی ایران به سلاح هسته‌ای
این مقام ارشد آمریکایی که خواست نامش فاش نشود، در مصاحبه با رویترز مدعی شد که هدف اصلی این فرمان، «مسدود کردن همه مسیرهای دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای» است. علاوه بر این، مقابله با نفوذ مخرب ایران در منطقه از دیگر اهدافی است که در این تصمیم گنجانده شده است. این موضوع نشان‌دهنده تمرکز سیاست‌های کاخ سفید در دوران ترامپ بر محدود کردن هرگونه فعالیت هسته‌ای یا نفوذ منطقه‌ای ایران است.
افزایش فشار اقتصادی بر ایران
بر اساس اطلاعات ارائه‌شده، ترامپ در این فرمان اجرایی، دستورالعمل‌هایی به وزارت خزانه‌داری آمریکا صادر خواهد کرد تا «حداکثر فشار اقتصادی» بر ایران اعمال شود. این فشارها شامل تحریم‌های جدید و اقدامات حقوقی علیه افرادی یا نهادهایی است که تحریم‌های موجود را نقض می‌کنند. همچنین این منبع آگاه اعلام کرد که وزیر امور خارجه آمریکا معافیت‌های تحریمی موجود را لغو یا اصلاح خواهد کرد. هدف اصلی این اقدامات، کاهش صادرات نفت ایران و در نهایت، به صفر رساندن میزان صادرات نفتی کشور اعلام شده است.
تغییر در نوع ابزار اجرایی
در حالی که خبرگزاری رویترز ابتدا در گزارش خود ادعا کرده بود، قرار است ترامپ یک فرمان اجرایی صادر کند، اما ساعاتی بعد این خبر اصلاح شد. بر اساس به‌روزرسانی جدید رویترز، این دستور ریاست‌جمهوری به جای «فرمان اجرایی» در قالب یک یادداشت ریاست‌جمهوری صادر خواهد شد. این تغییر، سوال‌های جدیدی را درباره اهداف و قدرت اجرایی این تصمیم، به ویژه در داخل دولت ایالات متحده، ایجاد کرده است.
یادداشت ریاست‌جمهوری یا فرمان اجرایی؟ تفاوت در چیست؟
یادداشت‌های ریاست‌جمهوری و فرمان‌های اجرایی هر دو ابزاری برای اجرای سیاست‌ها و مدیریت امور دولتی در آمریکا به‌شمار می‌روند. با این حال، تفاوت مهم میان این دو در سطح وزن قانونی و الزام‌آوری آنها است. فرمان‌های اجرایی اغلب دارای وزن قانونی بیشتر و الزام‌آورتر هستند و بیشتر به عنوان ابزار اصلی دولت برای وضع مقررات و اتخاذ سیاست‌ها استفاده می‌شوند. در مقابل، یادداشت‌های ریاست‌جمهوری بیشتر ماهیتی راهنماگونه دارند و برای بیان مواضع یا ارائه دستورالعمل‌های غیررسمی به کار می‌روند.
این تغییر از فرمان اجرایی به یادداشت ریاست‌جمهوری ممکن است به دلایل مختلفی از جمله کاهش واکنش‌ها یا سهولت در اجرای سیاست‌ها انجام شده باشد؛ موضوعی که در تحلیل‌های آتی درباره این تصمیم نقش مهمی خواهد داشت.
پیامدهای احتمالی تصمیم جدید
هرچند برخی تحلیل‌گران سیاسی بر این باورند که سیاست فشار حداکثری به ندرت توانسته به هدف نهایی خود یعنی تغییر رفتار ایران دست یابد، اما این سیاست همچنان به عنوان یکی از استراتژی‌های اصلی دولت ترامپ در مواجهه با ایران دنبال می‌شود. به نظر می‌رسد، این یادداشت نیز با هدف افزایش فشار اقتصادی و محدود کردن توانایی‌های دیپلماتیک و اقتصادی ایران طراحی شده است.
با توجه به سابقه واکنش‌های ایران به این‌گونه اقدامات، باید منتظر ماند و دید که آیا این یادداشت سیاستی جدید در کاهش تنش‌ها ایجاد خواهد کرد یا بار دیگر بر شدت اصطکاک‌های موجود میان تهران و واشنگتن خواهد افزود.
انتهای پیام
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
