کودکان ، به ویژه، توسط فناوری از بین می‌روند و زمان استفاده از صفحه نمایش آنها با سرعتی نگران‌کننده افزایش می‌یابد.
به گزارش خط سلامت چه در بازی غرق باشند و چه در رسانه‌های اجتماعی پیمایش کنند، استفاده بیش از حد از تلفن تأثیر بزرگی بر سلامت روحی و جسمی آنها می‌گذارد. علی‌رغم این الگوهای ناسالم مصرف دیجیتال، بسیاری از کودکان به این رفتار ادامه می‌دهند.
بنابراین، به عنوان یک والدین، چگونه به این وضعیت نزدیک می‌شوید و آن را برطرف می‌کنید؟ آیا تلفن را می‌گیرید و چگونه نیاز تکانشی آنها به وسایل را از بین می‌برید؟
تلاش برای قطع کامل جریان فناوری، عملی - یا حتی مفید - نیست. صفحه‌ها و دستگاه‌ها بخش اجتناب‌ناپذیری از زندگی مدرن هستند. هدف حذف نیست، بلکه تعادل است: کمک به کودکان برای پیمایش این جریان دیجیتال با ذهن‌آگاهی و اطمینان از اینکه زمان استفاده از صفحه نمایش با سایر جنبه‌های غنی‌کننده زندگی - مدرسه، سرگرمی‌ها، بازی در فضای باز و ارتباطات چهره به چهره - همزیستی دارد.
چگونه عادات سالم صفحه نمایش ایجاد کنیم:
والدین نباید تلفن‌ها را دشمن ببینند.
ایجاد عادات سالم صفحه نمایش، نیاز مبرم است. قبلاً، تنها راه‌حل به نظر می‌رسید که ریشه‌کن کردن کامل استفاده از صفحه نمایش باشد. اما اکنون، رویکرد متعادل‌تری پدیدار شده است، رویکردی که بر مدیریت زمان استفاده از صفحه نمایش به جای حذف کامل آن متمرکز است.
پراکریتی این پیشنهادات عمیق را در مورد چگونگی ایجاد یک رابطه سالم با صفحه‌های نمایش توسط والدین توصیه کرد: هک دوپامین را امتحان کنید: به جای ممنوع کردن صفحه‌ها، عادات آفلاین تقویت‌کننده دوپامین و تجربه‌های هیجان‌انگیز و غیرقابل پیش‌بینی ایجاد کنید که زندگی واقعی را به همان اندازه جذاب کند.
برای مثال، اجازه دهید بچه‌ها «جستجوهای» دنیای واقعی خود را طراحی کنند، جایی که می‌توانند برای فعالیت‌های خلاقانه، حرکتی یا یادگیری امتیاز و پاداش کسب کنند.
از قانون اوج-پایان استفاده کنید: مغز تجربیات را بر اساس شدیدترین لحظه و نحوه پایان آن به یاد می‌آورد. زمان آفلاین را با یک نکته عالی به پایان برسانید تا بچه‌ها شروع به مرتبط کردن آن با هیجان کنند، نه محرومیت.
مناطق بدون صفحه نمایش ایجاد کنید: فضاهای عمدی را در خانه خود تعیین کنید که صفحه‌ها از دید خارج باشند و قطع اتصال را به یک عادت طبیعی تبدیل کنید. دستگاه‌ها را از میز غذاخوری دور نگه دارید تا مکالمات واقعی تشویق شود، از اتاق خواب برای خواب بهتر و از فضاهای مشترک برای تقویت خلاقیت و ارتباط دور نگه دارید.
از استفاده آگاهانه از فناوری الگوبرداری کنید (بدون احساس گناه): بچه‌ها آنچه را که می‌بینند منعکس می‌کنند، بنابراین اگر هنگام شام به تلفن خود چسبیده باشید یا در رختخواب پیمایش کنید، آنها نیز همین کار را خواهند کرد.
به جای فقط تعیین قوانین، خودتان از استفاده آگاهانه از فناوری الگوبرداری کنید. انتخاب‌های خود را تعریف کنید: «من تلفنم را زمین می‌گذارم تا واقعاً بتوانم به حرف‌هایت گوش کنم.» این باعث می‌شود که قطع اتصال عمدی باشد، نه مانند یک تنبیه.
بگذارید بچه‌ها حوصله‌شان سر برود: اشکالی ندارد اگر بچه‌ها گاهی احساس بی‌حوصلگی کنند. بی‌حوصلگی یک احساس طبیعی و سالم است که می‌تواند تخیل کودکان را جرقه بزند، کنجکاوی آنها را تقویت کند و به آنها یاد بدهد که انتظارات خود را مدیریت کنند. بگذارید با آن کنار بیایند.
چگونه فرزندان خود را وادار به زمین گذاشتن تلفن خود کنیم:
گرفتن تلفن از کودکان راه حل نیست.
کودکان به دستگاه‌ها چسبیده‌اند و تلاش برای رها کردن آنها می‌تواند گاهی باعث شود که آنها به والدین خود حمله کنند. این یک وضعیت حساس است، بنابراین والدین چگونه باید به آن نزدیک شوند؟
نه به سبک قدیمی فرزندپروری کشیدن تلفن: فرزندپروری به سبک قدیمی می‌گوید: «دستگاه را بگیر.» اما این فقط علائم ترک را ایجاد می‌کند - زیرا، از نظر عصبی، کودکان دچار افت دوپامین می‌شوند. به جای تنبیه، پاسخ سیستم عصبی به انتقال‌ها را بدزدید و زمان بدون صفحه نمایش را طبیعی جلوه دهید.
تکنیک خروج دیجیتال: به جای کشیدن صفحه نمایش، از یک انتقال تدریجی استفاده کنید - مانند اینکه چگونه برنامه‌های تناسب اندام افراد را درگیر نگه می‌دارند (شمارش معکوس، نوارهای پیشرفت). برای مثال، به جای «همین الان متوقف کن!» بگویید: «نقطه توقف خود را انتخاب کن - دو دقیقه یا پنج دقیقه؟» این تصمیم کوچک به بچه‌ها حس کنترل می‌دهد و مقاومت را کاهش می‌دهد.
تنظیم قبل از تغییر مسیر: اگر کودکی در حال فروپاشی است، قبل از رفتار او با استفاده از تنظیم مشترک به سیستم عصبی رسیدگی کنید: در کنار آنها بنشینید، به آرامی نفس بکشید و بگویید: «سه نفس عمیق با من بکش.» سیستم عصبی فرزند شما با شما هماهنگ می‌شود و به آنها کمک می‌کند قبل از شروع یک مبارزه قدرت، کنترل خود را دوباره به دست آورند.
سیستم «بانک زمان صفحه نمایش»: به جای تعیین محدودیت‌های ثابت، اجازه دهید بچه‌ها از طریق فعالیت‌های دنیای واقعی، زمان صفحه نمایش کسب کنند. برای مثال، 30 دقیقه بازی در فضای باز برابر با 30 دقیقه بازی است.
خواندن یا نوشتن به مدت 20 دقیقه برابر با 20 دقیقه اضافی زمان صفحه نمایش است. این کار، زمان صفحه نمایش را به عنوان چیزی که آنها فعالانه مدیریت می‌کنند، به جای اینکه منفعلانه دریافت کنند، تغییر می‌دهد.
در دنیای دیجیتال، صفحه‌ها اجتناب‌ناپذیرند. بنابراین والدین باید دیدگاه‌های خود را تغییر دهند و از برخورد با صفحه‌ها به عنوان دشمن و مجبور کردن کودکان به رها کردن آنها دست بردارند. با برخی از تکنیک‌های آگاهانه، مانند مواردی که پراکریتی ذکر کرد، والدین می‌توانند به فرزندان خود کمک کنند تا به همزیستی هماهنگ با صفحه‌ها برسند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
