فناوری در روابط انسانی و صمیمیت تغییرات عظیمی ایجاد کرده است.
به گزارش خط سلامت علیرغم پیشرفت‌های سریع در هوش مصنوعی ، واقعیت مجازی و سایر فناوری‌هایی که ارتباطات شخصی ما را تغییر می‌دهند، بحث کمی در مورد این تغییرات می‌شنویم. وقتی با والدین کودکان و نوجوانان صحبت می‌کنیم، از نوع فناوری‌های جنسی که از قبل در دسترس فرزندانشان است، شوکه می‌شوند. وقتی برای پزشکان و درمانگران سخنرانی می‌کنیم، آنها نیز از راه‌هایی که فناوری از قبل رفتار صمیمی انسان را تغییر می‌دهد، بی‌اطلاع هستند. چرا تأثیر فناوری بر بشریت را جدی‌تر نمی‌گیریم؟ مطمئناً به این دلیل نیست که فناوری به شدت ماهیت صمیمیت انسان را تغییر نخواهد داد.
غرق در بحران‌های روز
در دنیایی که با تغییرات آب و هوایی، قطبی شدن سیاسی و عدم قطعیت‌های اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند، قابل درک است که اثرات طولانی‌مدت فناوری بر روابط انسانی ممکن است در صدر فهرست نگرانی‌های ما نباشد. اکثر مردم در تلاشند تا با چالش‌های امروز کنار بیایند. مردم به سادگی پهنای باند زیادی برای نگرانی در مورد چالش‌های اضافی ندارند.
عدم سواد فناوری
برای بسیاری، به ویژه نسل‌های قدیمی‌تر، پیچیدگی‌های هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و واقعیت مجازی مفاهیم انتزاعی باقی می‌مانند. این عدم آشنایی، درک کامل پتانسیل - و خطرات بالقوه - این فناوری‌ها را در شکل‌دهی تعاملات انسانی دشوار می‌کند. ما تمایل داریم آنچه را که نمی‌فهمیم دست کم بگیریم، و در این مورد، این اشتباه محاسباتی می‌تواند عواقب گسترده‌ای داشته باشد.
به خود اطمینان می‌دهیم که انسان‌ها همیشه مطلوب‌ترین شریک صمیمی خواهند بود
ما خود را با این باور تسلی می‌دهیم که اکثر مردم همیشه شرکای انسانی را بر جایگزین‌های فناوری ترجیح می‌دهند. با این حال، این فرض، پیشرفت‌های سریع در هوش مصنوعی و رباتیک را که باعث می‌شود تعاملات دیجیتال به طور فزاینده‌ای رضایت‌بخش، هم از نظر عاطفی و هم از نظر جنسی، باشد، در نظر نمی‌گیرد. علاوه بر این، فقط به این دلیل که یک شریک انسانی ترجیح داده می‌شود، این واقعیت را نادیده نمی‌گیرد که نوع هوش مصنوعی ممکن است راحت‌تر به دست آید و بسیار راحت باشد.
نادیده گرفتن روندهای اجتماعی
شاید نگران‌کننده‌ترین چیز، تمایل ما به نادیده گرفتن روندهای واضح اجتماعی باشد که تغییرات از قبل رخ داده در روابط انسانی را برجسته می‌کند. برای مثال، نرخ مقاربت بیش از دو دهه کاهش یافته است. مردم همچنین کمتر قرار ملاقات می‌گذارند و کمتر شریک می‌شوند. اما این بدان معنا نیست که مردم رابطه جنسی کمتری دارند - فروش اسباب‌بازی‌های جنسی به شدت افزایش یافته است، و افراد جوان‌تر بیشتر از هر زمان دیگری پورن می‌بینند. علاوه بر این، مردم افزایش قابل توجهی در استرس، اضطراب و افسردگی گزارش می‌دهند که می‌تواند آنها را با انگیزه و انرژی کمتری برای پرورش و مراقبت از یک رابطه انسانی رها کند.
ناتوانی در درک تغییر
بخشی از کوری جمعی ما ناشی از ناتوانی در تصور ماهیت تدریجی تغییر فناوری است. ما قرار نیست یک روز در دنیایی از خواب بیدار شویم که در آن همه یک عاشق چت‌بات دارند، یا جایی که ربات‌ها جایگزین شرکای انسانی شده‌اند. در عوض، ما در حال تجربه یک تغییر آهسته، تقریباً نامحسوس هستیم - سایه‌های خاکستری به جای سیاه و سفید. این تغییر تدریجی باعث می‌شود که اثرات تجمعی در طول زمان نادیده گرفته یا رد شوند.
تمرکز بر اشکالات فناوری
وقتی در مورد تأثیر فناوری بر روابط صحبت می‌کنیم، اغلب روی محدودیت‌ها یا اشکالات فعلی آن تمرکز می‌کنیم. ما به ناخوشایندی چت‌بات‌ها یا اثر دره عجیب ربات‌های انسان‌نما اشاره می‌کنیم. با این حال، این تمرکز بر نقص‌های فعلی، سرعت سریع پیشرفت فناوری را نادیده می‌گیرد. علاوه بر این، این واقعیت را نادیده می‌گیرد که روابط انسانی از خودشان هم کامل نیستند و تمایل دارند برای حفظ آنها به انرژی و تلاش زیادی نیاز باشد.
میل به مثبت بودن در مورد رابطه جنسی
در فرهنگ مثبت جنسی که سخت برای پرورش آن تلاش کرده‌ایم، تمایلی به انتقاد یا زیر سوال بردن اشکال جدید ابراز جنسی یا صمیمیت وجود ندارد. ما می‌خواهیم در مورد امکاناتی که فناوری برای افزایش تجربه جنسی افراد ارائه می‌دهد، ذهن باز داشته باشیم. تلاش‌های ما در جهت مثبت بودن می‌تواند مانع از بررسی انتقادی پیامدهای گسترده‌تر این فناوری‌ها بر ارتباط انسانی شود.
مسیر پیش رو
برای روشن شدن، ما دیدگاه آخرالزمانی از تأثیر فناوری بر روابط انسانی نداریم. این نوآوری پتانسیل واضحی برای افزایش صمیمیت، بهبود ارتباط و ارائه راه‌های جدید برای ارتباط دارد. با این حال، نادیده گرفتن تغییر صمیمیتی که از قبل در حال انجام است، خطر از دست دادن کنترل بر نحوه ادغام این فناوری در شخصی‌ترین حوزه‌های خود را داریم.
تأثیر این تغییرات بیشتر توسط نسل‌های جوان‌تر احساس خواهد شد. اگر به آینده آنها اهمیت می‌دهیم - در مورد حفظ عمق و غنای ارتباط انسانی در عصر دیجیتال - باید بیشتر در شکل‌دهی حال مشارکت داشته باشیم. برای مثال، می‌توانیم بحث‌هایی را در مورد نقش فزاینده فناوری در زندگی صمیمی خود ترویج کنیم.
می‌توانیم رویکرد متعادل‌تری را برای استفاده از فناوری در روابط، به ویژه در میان جوانان، تشویق کنیم. می‌توانیم دستورالعمل‌های اخلاقی برای توسعه و استفاده از فناوری‌های مرتبط با صمیمیت ایجاد کنیم. در نهایت، عشق‌ورزی یک مهارت آموختنی است. می‌توانیم به مردم در توسعه این مهارت آموزش دهیم تا جذاب‌ترین رابطه جنسی آنها لزوماً با فناوری اتفاق نیفتد.
بیایید همان سطح توجه و نگرانی را که برای تأثیر فناوری بر زندگی صمیمی خود داریم، مانند سایر مسائل مبرم اجتماعی داشته باشیم. با جدی گرفتن این تأثیر اکنون، می‌توانیم برای آینده‌ای تلاش کنیم که در آن فناوری به جای جایگزینی ارتباط انسانی، آن را افزایش می‌دهد و تضمین می‌کند که جوهر آنچه ما را انسان می‌سازد - ظرفیت ما برای روابط عمیق و معنادار - در عصر دیجیتال دست نخورده باقی می‌ماند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
