بیماری آلزایمر (AD) بیش از 6 میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد که اکثریت آنها 65 سال و بیشتر هستند. یافته‌های جدید علمی نشان می‌دهد که قارچ‌ها می‌توانند در بروز و پیشرفت آلزایمر نقش داشته باشند.
به گزارش خط سلامت تجزیه و تحلیل پروتئوم بافت مغز بیماران مبتلا به آلزایمر، شواهدی از پروتئین‌های قارچی را نشان می‌دهد. از این میان، شایع‌ترین گونه‌ها به عنوان گونه‌های کاندیدا، گونه‌های مالاسزیا، گونه‌های کلادوسپوریوم و گونه‌های آلترناریا شناسایی شدند. این گونه‌ها همگی میکروارگانیسم‌های فرصت‌طلبی هستند که بیماران دچار نقص ایمنی را آلوده می‌کنند و بیماران آلزایمری را به میزبان ایده‌آلی تبدیل می‌کنند. این بیماری عمدتاً افراد 65 سال و بالاتر را به دلیل سیستم ایمنی ضعیف‌تر و همچنین تغییرات احتمالی در رژیم غذایی و بهداشت تحت تأثیر قرار می‌دهد.
سؤالی که نیاز به مطالعه بیشتر دارد این است که آیا این عفونت‌های قارچی علت AD هستند یا خیر. قارچ‌ها می‌توانند منجر به انواع اختلالات سیستمیک، از جمله التهاب عصبی و تخریب عصبی شوند که می‌تواند منجر به تشکیل پلاک آمیلوئید در مغز شود.
با اختلالاتی که این قارچ‌ها ایجاد می‌کنند، بسیار محتمل است که عفونت‌های قارچی مزمن بتوانند به طور قابل توجهی در اثرات تخریبی بیماری آلزایمر نقش داشته باشند. مطالعه‌ای که بر روی مقاطع مغزی یازده بیمار مبتلا به آلزایمر - به علاوه سه بیمار کنترل اضافی و چهار بیمار که قبلاً مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته بودند - انجام شد، نشان داد که همه بیماران آلزایمری به قارچ آلوده بودند، در حالی که همه بیماران کنترل آلوده نبودند.
عناصر قارچی در تمام مغزهای آلزایمری آزمایش شده یافت شد، اما در هیچ یک از کنترل‌ها وجود نداشت.
در این مطالعه، اجسام کیتینی با استفاده از ایمونوهیستوشیمی، PCR و توالی‌یابی DNA در مغز بیماران آلزایمری یافت شد. کیتین یک جزء کلیدی از دیواره سلولی قارچی است که نشان می‌دهد این پلی‌ساکاریدهای کیتینی ممکن است منشأ قارچی داشته باشند. در برخی موارد، سلول‌های کامل گونه‌های کاندیدا یافت شدند.
گروه تحقیقاتی دیگری با استفاده از تکنیک‌های مشابه بالا، با کالبد شکافی، باکتری‌ها و قارچ‌های متعدد را در مغز بیماران پارکینسون یافتند. بیشتر گونه‌های قارچی شناسایی شده به جنس‌های بوتریتیس، کاندیدا، فوزاریوم و مالاسزیا تعلق داشتند. برخی از جنس‌های باکتریایی مرتبط استرپتوکوک و سودوموناس بودند که بیشتر گونه‌های باکتریایی به شاخه‌های آکتینوباکتریا و پروتئوباکتریا تعلق داشتند.
علاوه بر این، منابع شواهد دیگری برای حمایت از این ایده وجود دارد که قارچ‌ها ممکن است در اثرات بیماری آلزایمر نقش داشته باشند، از جمله اینکه چگونه پیشرفت آهسته بیماری با ماهیت عفونت‌های قارچی درمان نشده مطابقت دارد. این عفونت‌های قارچی درمان نشده می‌توانند تکثیر شوند و به آرامی در سراسر سیستم عصبی مرکزی (CNS) پخش شوند و در نهایت منجر به علائم ناتوان‌کننده مشاهده شده در بیماران آلزایمری شوند.
گروه دیگری از محققان دریافتند که داروی ضد قارچ رایج، میکونازول، علائم بیماری عصبی را کاهش می‌دهد و به طور قابل توجهی اختلال شناختی را در یک مدل موش کاهش می‌دهد. بنابراین، عفونت‌های قارچی را به عنوان علت AD بیشتر نشان می‌دهد.
به طور کلی، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد وجود قارچ در مغز بیماران آلزایمری در مقایسه با بیمارانی که آلزایمر ندارند، بیشتر است. با توجه به ماهیت فرصت‌طلب این میکروارگانیسم‌ها و سیستم ایمنی ضعیف بیماران آلزایمری، قارچ‌ها ممکن است در سراسر CNS پخش شوند و به علائم نامطلوب بیماری آلزایمر کمک کنند یا حتی باعث آن شوند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
