شخص شدن یعنی چه؟
به گزارش خط سلامت، شخص بودن به معنای داشتن هویت است. یعنی نوزاد یاد بگیرد که “من” وجود دارم، “من” جدا از دیگران هستم و نیازها و احساسات من اهمیت دارند. اما این هویت به‌تنهایی شکل نمی‌گیرد. این مادر (یا مراقب اصلی) است که با پاسخ دادن به نیازهای نوزاد، در آغوش گرفتن، نوازش کردن و برقراری ارتباط، به او کمک می‌کند تا خود را بشناسد.
نقش مادر در این فرآیند
مادر مثل یک آینه است. او به نوزاد نشان می‌دهد که نیازها و احساساتش واقعی و مهم هستند. وقتی نوزاد گریه می‌کند و مادر به او پاسخ می‌دهد، او یاد می‌گیرد که صدای او معنا دارد. این ارتباط اولیه، پایه‌های اعتماد به جهان و دیگران را در او می‌سازد.
وینیکات، روانکاو برجسته، می‌گوید: “مادر به نوزاد امکان می‌دهد تا تجربه زنده بودن را احساس کند.” بدون این رابطه اولیه، نوزاد ممکن است احساس کند که در دنیای بی‌معنا یا خالی زندگی می‌کند.
شخص شدن در بستر رابطه
نوزاد در ابتدای زندگی خود، نمی‌داند که خودش و مادرش جدا از هم هستند. او و مادر یک واحد مشترک را تشکیل می‌دهند. اما به‌مرور، وقتی مادر به شکلی پایدار و حمایتگر در کنار نوزاد باشد، او یاد می‌گیرد که خودش را به‌عنوان فردی جداگانه ببیند. این همان لحظه‌ای است که “شخص” بودن شروع می‌شود: نوزاد یاد می‌گیرد که من کیستم؟
چرا این موضوع اهمیت دارد؟
شخص شدن به معنای ورود به جهان اجتماعی است. اگر این رابطه اولیه آسیب ببیند، ممکن است تأثیرات منفی بر احساس ارزشمندی، اعتماد به دیگران و حتی توانایی برقراری روابط در بزرگسالی بگذارد.
اما اگر مادر یا مراقب به‌اندازه کافی خوب باشد (نه بی‌نقص)، نوزاد به مرور از او جدا شده و می‌تواند خودمختار شود. در اینجا “شخص” شکل می‌گیرد: انسانی که می‌داند می‌تواند دوست بدارد، خواسته‌های خود را بیان کند و با جهان ارتباط برقرار کند.
این فرآیند عمیق‌ترین مرحله در ساخت هویت انسانی است، جایی که ما انسان بودنمان را با معنای شخص بودن ترکیب می‌کنیم.
منبع: چندثانیه
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
